يزدى/ معنا و مبانى سكولاريسم، عبدالكريم سروش/ حكمت و حكومت، مهدى حائرى/ تاريخ تمدن اسلام، على‌اصغر حلبى/ دين، جامعه و عرفى شدن، عليرضا شجاعى زند/ اسلام، دموكراسى و نوگرايى دينى در ايران (از بازرگان تا سروش) فروغ جهانبخش/ مبانى مشروعيت در نظام ولايت فقيه، مصطفى كواكبيان/ دغدغه‌هاى حكومت دينى، محسن كديور/ دموكراسى قدسى، على‌اكبر رشاد/ امامت و رهبرى، مرتضى مطهرى/ انديشه‌سياسى در اسلام معاصر، حمد عنايت.

3. آثارى كه رويكردى تركيبى (عقلى، علمى و نقلى) به بحث دارند؛ يعنى هر سه بعد عقلى، علمى و نقلى را با هم مورد توجه قرار داده‌اند. مانند:

ولايت فقيه، روح‌الله خمينى (امام)/ ولايت فقيه، حكومت صالحان، صالحى نجف‌آبادى/ تنبيه الامه و تنزيه الملّه، محمدحسين نائينى/ مبانى انديشه‌هاى سياسى اهل سنت، داوود فيرحى، فصلنامه حكومت اسلامى.

ديدگاه‌هاى مختلف درباره مردمسالارى دينى‌

همان‌گونه كه اشاره كرديم از تضارب احتمالات مختلف در متغيرهاى سه‌گانه پيشين حداقل نه (9) قرائت و ديدگاه حاصل مى‌شود:

قرائت نخست؛ «قرائت لائيك» يا «سلبى» است كه اساساً به حقيقت دين اعتقادى ندارد و در عين حال بر آن است كه ميان آموزه‌هاى دينى- دين به‌عنوان يك واقعيت و نه حقيقت- و مردمسالارى، تباين كلى برقرار كند لذا مردمسالارى دينى را مفهومى متناقض و پارادوكسيكال مى‌داند و به آن- به‌عنوان يك حقيقت- اعتقادى ندارد.

قرائت دوم؛ قرائت «سكولار» يا «حداقلى محصور» است كه به اصل و حقيقت دين اذعان دارد لكن آن را محدود به امور فردى و اخروى مى‌داند و از طرفى، دموكراسى را نيز امرى صرفاً دنيوى واجتماعى مى‌داند، لذا معتقد است ميان قلمرو اين دو (مردمسالارى و دين) وجه اشتراكى- از جهت مفهومى- وجود ندارد تا آن دو را ضرورتاً به هم پيوند دهد