______________________________
(95). سواد به منطقه بصره و كوفه گفته مى‌شود. (معجم البلدان، ج 3، ص 273)

(96). بصائر الدرجات، ص 173.

(97). جفر احمر چيزى است كه در آن سلاح پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نگهدارى مى‌شود. امام صادق عليه السّلام درباره آن فرمودند: «الجفر الاحمر فوعاء فيه سلاح رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلّم». (شيخ مفيد، الارشاد، ج 2، ص 186). و در حديثى ديگر فرمودند: «أنّما يفتح الدم يفتحه صاحب السيف للقتل؛ جفر سرخ براى كشتن باز مى‌شود آن را صاحب شمشير [امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف‌] براى كشتن باز مى‌كند». (الكافى، ج 1، ص 240) و جفر ابيض چيزى است كه در آن تورات، انجيل، زبور و كتاب‌هاى آسمانى قرار دارد. امام صادق عليه السّلام فرمودند: «و أمّا الجفر الأبيض فوعاء فيه توراة موسى، و نخستين انجيل عيسى و زبور داود و فيه كتب الله الاولى». (الارشاد، ج 2، ص 186)

(98). نعمانى، الغيبة، باب 13، ص 231، ح 15.

(99). جواهر الكلام، ج 21، ص 234.

(100). همان، ص 336.

(101). حسين على منتظرى، دراسات فى ولاية الفقيه، ج 3، ص 305- 307، چاپ اوّل: انتشارات مكتب الإعلام الإسلامى، 1408 قمرى.

(102). سيد محمد صادق روحانى، فقه الصادق، ج 13، ص 118، چاپ سوم: انتشارات مؤسسه دار الكتاب، قم 1412 قمرى.

(103). آن‌چه در خصوص تفاوت سيره علوى و مهدوى در كشتن فراريان و اسيران و از پا درآوردن مجروحان گفته شده بر فرض اعتبار اصل درست بن منصور موجود است؛ چرا كه حديث ششم تنها به روايت درست بن منصور سند معتبرى داشت و اگر بتوان به اعتبار اين اصل خدشه وارد كرد، به مطلب ياد شده نمى‌توان رأى داد؛ چرا كه روايات ديگر سند قابل اعتمادى ندارند.

(104). بحار الانوار، ج 52، ص 387.

(105). «بررسى چند حديث شبه‌ناك درباره آفتاب عالم‌تاب»، فصل‌نامه انتظار موعود، سال چهارم، ش 14، ص 110.

(106). سوره حجرات، آيه 9.

(107). الخلاف، ج 5، ص 340؛ قاضى بن براج، المهذب، ج 1، ص 322؛ علامه حلى، منتهى المطلب، تحقيق: قسم الفقه فى مجمع البحوث الإسلامية، ج 2، ص 982، چاپ اوّل: انتشارات آستان قدس رضوى، مشهد 1412 قمرى.

(108). سوره نور، آيه 55.

(109). شرف الدين استرآبادى، تأويل الآيات الظاهرة فى العترة الطاهرة، تحقيق: مدرسة الإمام المهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف ج 2، ص 540، چاپ اوّل: انتشارات امير، قم 1366 شمسى.

(110). سوره صف، آيه 9.

(111). سوره انبياء، آيه 105.

(112). سوره نور، آيه 55.

(113). سوره يوسف، آيه 106.

(114). سيد محمد حسين طباطبايى، الميزان، ج 2، ص 66، انتشارات جامعه مدرسين حوزه علميه قم.