نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.» و صريح‌تر از آن اين آيه است: وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى‌ لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً؛ 112 «خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتما آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد، همان‌گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند، جانشين [خود] قرار داد و آن دينى را كه برايشان پسنديده است به سودشان مستقر كند و بيمشان را به امن مبدل گرداند [تا] مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند و هركس پس از آن به كفر گرايد، آنانند كه نافرمانند.» و اين سخن خداوند: لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً با اين‌كه خداوند بعضى ايمان‌ها را شرك مى‌داند وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِكُونَ؛ 113 «و بيشترشان به خدا ايمان نمى‌آورند جز اين‌كه [با او چيزى را] شريك گيرند.» و اين وعده خداوند است به اين‌كه زمين تصفيه مى‌شود و خالص در اختيار مؤمنان قرار مى‌گيرد؛ روزى كه در آن به حقيقت غير خداوند پرستش نشود. 114

با توجه به سخنان علامه طباطبايى رحمه اللّه مى‌توان گفت آن دسته از به ظاهر مسلمانانى كه به رغم دعوت و روشن‌گرى و حل شدن شبهات و پاسخ يافتن سؤالاتشان، هم‌چنان حقيقت را انكار مى‌كنند و از پيوستن به امام مسلمين استنكاف مى‌ورزند و بلكه بر او شمشير مى‌كشند و اعلان جنگ مسلحانه مى‌نمايند، گرچه در ظاهر شهادتين را به زبان جارى كنند، در باطن كافر و مشركند و به اقتضاى قراينى كه در كلمات علامه طباطبايى رحمه اللّه وجود دارد، در اسلام براى ريشه‌كن شدن مطلق شرك و كفر، حتى شرك و كفر باطنى، حكم جهاد قرار داده شده است. اين جهاد در عصر ظهور و به دست امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف انجام خواهد گرفت و اهل بغى كه به ظاهر كافر و مشركند، به دست باكفايت آن حضرت ريشه‌كن خواهند شد و با آنان هم‌چون كافران حربى رفتار خواهد شد.

آن‌چه گذشت تنها، برداشت نويسنده از روايات مربوط به اين موضوع بود، و البته حقيقت جز نزد اهل آن وجود ندارد.