انسان‌شناسى دولت مهدوى بهروز محمدى منفرد[1]

چكيده‌

اين نوشتار با بازشناسى بحران‌ها و آسيب‌هاى انسان متجدد، انسان‌شناسى دولت مهدوى را به عنوان يك مكتب انسان‌شناسانه، الگويى مناسب براى جهانيان معرفى مى‌نمايد تا افزون بر آن‌كه انسان‌شناسى مكاتب غربى همانند اومانيسم و اگزيستا نسياليسم را به چالش كشد، به‌طور نسبى آن افق روشنى را كه آموزه‌هاى اديان بدان وعده داده‌اند، ترسيم نمايد. از اين‌روى، به مهم‌ترين مباحث انسان‌شناسى در عصر ظهور همانند كرامت انسانى، آزادى، تساهل و تسامح، جايگاه قوه خرد و پاك‌نهادى مى‌پردازد و با تبيين آنها در عصر ظهور مى‌كوشد آنها را الگويى براى ديگر دولت‌ها معرفى كند.

واژگان كليدى‌

عصر ظهور، كرامت آدمى، انسان‌گرايى، عقل‌گرايى، آزادى، فطرت، تساهل و تسامح.

مقدمه‌

انسان‌شناسى و شناخت حقيقت وجودى آدمى، اضطراب و پيچيدگى‌اى دارد كه همواره اديان الهى، مكاتب گوناگون، فيلسوفان و علماى اخلاق بدان توجه‌

[1] (*) عضو هيئت علمى و مدير گروه كلام پژوهشكده مهدويت.