مقدمه‌

بحث «امنيت» و بررسى نمونه الگوهاى مطرح در آن و نيز نقش زيربنايى و بستر ساز مقوله امنيت در حيطه‌هاى زندگى اجتماعى از موضوعات مهم در عرصه حيات سياسى- اجتماعى، است. اين موضوع به قدرى بااهميت و كليدى است كه مى‌توان گفت در فرهنگ سياسى اسلام كمتر واژه‌اى مى‌توان يافت كه بدان همانند واژه امنيت عنايت كرده‌اند. اين تأكيد و اهتمام، به جهت تأثيرات گسترده و فراگير مقوله امنيت، در همه عرصه‌هاى حيات انسانى اعم از سياسى، اجتماعى، اقتصادى، فرهنگى، خانوادگى و غيره وجود دارد. اسلام امنيت را بستر تحولات و دگرگونى‌هاى مثبت اجتماعى مى‌داند، به همين دليل، نگرش اسلام به مقوله امنيت، نگرشى استراتژيك و زيربنايى است.

بر اين اساس، مقوله امنيت در سياست‌گذارى كلان اسلامى، اصلى بنيادى و ثابت و داراى جايگاه ويژه‌اى است. اسلام در جهت‌گيرى بلندمدت امنيتى خود، با الگو قرار دادن امنيت مهدوى، راه امروز و چشم‌انداز آينده را ترسيم نموده است.

اين نوشتار، ضمن پرداختن به مفهوم و اهميت امنيت، آثار و پى‌آمدهاى آن را در عرصه‌هاى مختلف زندگى اجتماعى تبيين مى‌كند و به امنيت فراگير مهدوى، به منزله الگو و خاستگاه اصلى امنيت در انديشه سياسى اسلام، توجه مى‌نمايد.

مفهوم امنيت‌

واژه «امنيت» مصدر جعلى از ماده «امن» است كه در لغت در مقابل «خوف»، به معناى اطمينان خاطر، احساس آرامش و عدم هراس و نگرانى به كار مى‌رود.

راغب مى‌گويد:

أصل الأمن طمأنينة النفس و زوال الخوف. 1

وى ضمن يكى خواندن معناى «أمن» و «أمان»، تفاوت‌هاى كاربردى اين كلمات را به متعلق آن مربوط مى‌داند و مى‌افزايد: