پى‌نوشت‌ها

______________________________
(1). على اكبر دهخدا، لغت‌نامه، ج 14، ص 550.

(2). راغب اصفهانى، مفردات الفاظ قرآن كريم، ص 336، ذيل ماده ربّ، انتشارات ذوى القربى، قم 1427 قمرى.

(3). مرتضى مطهرى، تعليم و تربيت در اسلام، ص 183، انتشارات صدرا، تهران 1384 شمسى.

(4). عبد الرحمن عالم، بنيادهاى علم سياست، ص 30، نشر نى، تهران 1376 شمسى.

(5). محمّد تقى جعفرى، حكمت اصول سياسى اسلام، ص 47، انتشارات بنياد نهج البلاغه، قم 1369 شمسى.

(6). جان الياس، فلسفه تعليم و تربيت، ترجمه عبد الرضا ضرابى، ص 180، انتشارات مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى رحمه اللّه، قم 1385 شمسى.

(7). همان.

(8). مصطفى محمد طحان، چالش‌هاى سياسى جنبش اسلامى معاصر، ترجمه خالد عزيزى، نشر احسان، [بى‌نا]، تهران، [بى‌تا].

(9). فيليپ جى اسميت، فلسفه آموزش و پرورش، ترجمه سعيد بهشتى، ص 59، انتشارات شركت به نشر (آستان قدس)، مشهد 1370 شمسى.

(10). سوره انفال، آيه 8.

(11). سوره رعد، آيه 17.

(12). سوره اسراء، آيه 81.

(13). سوره شورى، آيه 24.

(14). سوره قصص، آيه 13.

(15). سوره روم، آيات 5- 6.

(16). سوره روم، آيه 60.

(17). سوره غافر، آيه 55.

(18). سوره فتح، آيه 29.

(19). سوره نساء، آيه 95.

(20). سوره بقره، آيه 214.

(21). سيد رضا صدر، راه مهدى، به اهتمام سيد باقر خسروشاهى، ص 69، انتشارات بوستان كتاب، قم 1379 شمسى.

(22). سوره نور، آيه 55.

(23). سوره انبياء، آيه 105.

(24). سوره قصص، آيات 5- 6.

(25). سوره هود، آيه 86.