مهدويت، حضور امام و ولىّ امر را در سراسر زندگى سيطره مى‌دهد و انسان منتظر در همه احوال رابطه خويش را با ولى خود برقرار مى‌سازد و با تجديد عهد و ميثاق مداوم خويش از بركات وجودى مجراى فيض الهى بهره‌مند مى‌شود.

مسئله ولايت‌مدارى در دوران غيبت همانند دوران حضور، آثار و بركاتى دارد، با اين تفاوت كه در عصر غيبت، انسان به واسطه مقوله انتظار، ثمرات ديگرى هم‌چون ضرورت وجود امام و نياز به امام معصوم را بيشتر احساس مى‌كنند.

همين امر سبب شده است كه محبت و دوستى و انس با حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و اميد به حكومت او در جان آدمى شدت بيابد و به عطش و شيفتگى مبدّل گردد.

ج) تربيت سياسى در حوزه عمل و مهارت‌

حوزه رفتار و عمل مبتنى بر اصول و محورهاى حوزه‌هاى معرفتى و گرايشى است كه هركدام آثار خود را در حوزه عمل نشان مى‌دهند. انسان منتظر در عمل و رفتار خويش مهارت‌هايى لازم دارد تا در عرصه اجتماع و سياست از اصول و هويت خود دفاع كند و بتواند جامعه را براى ظهور آماده سازد. از جمله مهارت‌ها و اقدامات نهفته در انتظار، محورهاى ذيل است:

1. حق‌طلبى، ظلم‌ستيزى و نفى طاغوت‌

افراد و گروه‌هاى مفسد در جامعه، به دليل منافع نامشروع خويش، از اقدامات فسادانگيز خود دست نمى‌كشند و همواره فساد را گسترش مى‌دهند و علاوه‌بر خود، مسير جامعه انسانى را نيز دچار اختلال مى‌كنند. ازاين‌رو، راه اصلاح جامعه منوط به حذف اين موانع فساد با برخوردهاى عملى و قهرآميز مى‌گردد.

بنابراين، كاربرد شيوه اصلاح متناسب با اين وضعيت ضرورى است. آيات قرآن كريم به صراحت بر ضرورت به كارگيرى روش حق‌طلبى و ظلم‌ستيزى در اصلاح مفاسد تأكيد دارند. دستور به مقاتله با ائمه كفر در همين راستا صادر شده است.

سران كفر برخلاف همه موازين و تعهدات انسانى و حقوقى به پاى‌مال كردن مصالح عمومى جامعه مى‌پردازند و جز به مطامع پست خويش، به چيز ديگرى نمى‌انديشند. بى‌گمان در برخورد با چنين مفسدانى، تنها روش‌هاى خشونت‌آميز مؤثر است و تا اين موانع فساد از سر راه برداشته نشوند، اميد به اصلاح اين‌گونه‌