پى‌نوشت‌ها

______________________________
(1). رحيم كارگر، آينده جهان (دولت و سياست در انديشه مهدويت)، ص 87، چاپ اول: انتشارات بنياد فرهنگى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، قم 1383 شمسى.

(2). همان.

(3). نيراچاندوك، جامعه مدنى و دولت، ترجمه فريدون كاظمى و وحيد بزرگى، ص 62، نشر مركز، تهران 1377 شمسى.

(4). سيد جواد طاهايى، انديشه دولت مدرن، ص 25، چاپ اول: انتشارات عروج، تهران 1381 شمسى.

(5). عبد الحميد ابو الحمد، مبانى سياست، ص 141، چاپ دهم: انتشارات توس، تهران 1384 شمسى.

(6). سوره نور، آيه 55.

(7). اقتباس از بيانات آية اللّه مصباح يزدى، خبرنامه همايش بين‌المللى دكترين مهدويت (آينده روشن)، ش 6، اسفند 1386، ص 9.

(8). سوره انبياء، آيه 105.

(9). سوره قصص، آيه 5.

(10). علامه مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 87، چاپ دوم: انتشارات مؤسسة الوفاء، بيروت 1403 قمرى.

(11). همان، ج 52، ص 238.

(12). همان، ص 223.

(13). صحيفه نور (مجموعه ره‌نمودهاى امام خمينى رحمه اللّه)، ج 20، ص 196- 197، چاپ اول: انتشارات سازمان مدارك فرهنگى انقلاب اسلامى، تهران 1369 شمسى.

(14). همان، ج 7، ص 255.

(15). همان، ج 19، ص 3.

(16). سوره نحل، آيه 90.

(17). راغب اصفهانى، مفردات الالفاظ القرآن، ذيل ماده عدل، چاپ اول: دفتر نشر الادب، بى‌جا، 1404 قمرى.

(18). ابن منظور، لسان العرب، ذيل ماده عدل، چاپ اول: نشر الادب الحوزه، بى‌جا، 1405 قمرى.

(19). شيخ طوسى، المبسوط فقه الإماميه، تصحيح و تعليق محمد باقر بهبودى، ج 8، ص 217، انتشارات مكتبة المرتضويه، بى‌جا، بى‌تا.

(20). محمد حسين طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 371، چاپ سوم: انتشارات مؤسسة الأعلمى للمطبوعات، بيروت 1393 قمرى.

(21). نهج البلاغه، حكمت 437.

(22). سوره حجر، آيه 39.

(23). نجف لك‌زايى، «عدالت مهدوى تداوم رسالت انبيا» (مجموعه گفتمان مهدويت)، گفتمان ششم، ص 82- 84، چاپ اول: تهيه و تنظيم مؤسسه پژوهشى انتظار نور، نشر دفتر تبليغات اسلامى، قم 1385 شمسى.