عمرش را طولانى كند تا آن حضرت را درك كند [و از ياوران و هم‌راهانش قرار گيرد].

بنابر روايات، حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف پس از اتمام حجت با جهانيان به ناگزير با معاندان و دشمنان جنگ خونينى مى‌كند و در اين رويارويى، از ياران خود كمك مى‌طلبد و آنان نيز در نهايت شجاعت با دشمنان مى‌رزمند.

با نگاهى به تاريخ شيعه نيز به عمق باور مردم به موضوع ظهور و آمادگى هميشگى آنان براى اين منظور مى‌توان پى‌برد. ابن بطوطه در سفرنامه خود مى‌نويسد:

ندبه شيعيان حله براى امام زمان ... در نزديكى بازار بزرگ شهر، مسجدى قرار دارد كه بر در آن، پرده حريرى آويزان است و آن‌جا را «مسجد صاحب الزمان» مى‌خوانند. شب‌ها پيش از نماز عصر، صد مرد مسلح با شمشيرهاى آخته ... اسب يا استرى زين كرده مى‌گيرند و به سوى مسجد صاحب الزمان روانه مى‌شوند. پيشاپيش اين چارپا، طبل و شيپور و بوق زده مى‌شود. ساير مردم در طرفين اين دسته حركت مى‌كنند؛ چون به مسجد صاحب الزمان مى‌رسند، در برابر در ايستاده و آواز مى‌دهند كه: بسم اللّه صاحب الزمان، بسم اللّه بيرون آى كه تباهى روى زمين را فراگرفته و ستم فراوان گشته، وقت آن است كه برآيى تا خدا به وسيله تو حق را از باطل جدا گرداند ... به همين ترتيب به نواختن ادامه مى‌دهند تا نماز مغرب فرارسد .... 73

البته چگونگى آمادگى و مهيا بودن براى ظهور بستگى به شرايط زمان و مكان دارد و اگر روايات درباره آماده كردن اسب و شمشير براى ظهور ولىّ امر، سخن گفته‌اند و براى آن فضيلت بسيار برشمرده‌اند، به اين معنا نيست كه اينها موضوعيت دارند، بلكه با قدرى تأمل روشن مى‌شود كه ذكر اين موارد تنها تمثيل و بيان لزوم آمادگى رزمى براى يارى آخرين حجت حق است. بى‌گمان شيعيان در اين عصر بايد با فراگرفتن فنون رزمى و مسلح شدن به تجهيزات نظامى و دفاعى متناسب با زمان، خود را براى مقابله با دشمنان قائم آل محمد عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف آماده سازند. البته اين مهم برعهده حكومت اسلامى است كه در زمين قواى مسلح كشور را در بالاترين حد آمادگى نظامى قرار دهند تا به فضل خدا در هرلحظه كه‌