دولت‌هاى آزاده جهان، آرمان‌ها و آموزه‌هاى دين اسلام را در عمل كشورها و دولت‌هاى اسلامى مشاهده كنند، به برترى و حقانيت اسلام و بطلان مكتب‌ها و مسلك‌هاى ديگر پى مى‌برند و در نتيجه، آماده و مشتاق تحقق حكومت جهانى اسلام مى‌گردند.

لكن دولت‌هاى اسلامى در مسئله زمينه‌سازى براى ظهور بايد اهداف ديگرى را پى بگيرند؛ اهدافى كه تعقيب آنها در الگوسازى براى حكومت عدل جهانى نقشى ندارد، بلكه تحقق آنها لازمه زمينه‌سازى مستقيم و آماده شدن براى يارى رساندن به انقلاب مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف است:

يكم. معرفت‌بخشى مهدوى‌

حفظ و گسترش مهدويت‌گرايى هم از حيث اعتقادى و هم از حيث عملى در عصر قبل از ظهور بسيار ضرورى است؛ چرا كه مردمى كه داراى اعتقاد و شناخت صحيح باشند، حق را از باطل تشخيص مى‌دهند و دچار ترديد نمى‌گردند و در عصر ظهور به تصديق و تأييد امام خود مبادرت مى‌ورزند و يارى‌اش مى‌نمايند.

امروزه اكثر مردم جامعه به مسئله مهدويت بسيار سطحى و عاميانه مى‌نگرند و كمتر به مقوله‌هاى معرفتى و تعهدآور توجه مى‌كنند. برگزارى جشن‌هاى نيمه شعبان شاهدى بر اين مدعاست؛ جشن‌هايى كه مردم تزيين معابر و مداحى‌ها را بر گوش دادن به سخن‌رانى‌ها و دريافت پيام‌هاى مهدويت و انتظار ترجيح مى‌دهند.

البته اين جشن‌هاى ظاهرى بسيار خوب است، ولى بايد در كنار آن از نور معرفت صاحب آن نيز بهره‌مند گردند. به كسب معرفت و درك صحيح از پيشواى خود پردازند. رسول گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم فرموده‌اند:

من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهليّة؛ 65

آن كس كه امام زمانش را نشناخته بميرد به مرگ جاهلى مرده است.

بدون ترديد، مقصود از شناختى كه پيامبر تحصيل آن را براى هركس واجب دانسته، شناخت سطحى و دانستن نام و نشان و نسب امام نيست، بلكه منظور معرفت به حق ولايت امام در تمامى شئون اعم از ولايت تكوينى، معنوى، تشريعى و مقام خليفة اللهى و ولايت مطلقه الهى، رهبرى سياسى، صدور حكم،