آنان سياست‌هايى را در عرصه اقتصادى- سياسى از طريق سازمان‌هايشان اعمال مى‌كنند كه ملت‌هاى ضعيف هرروز ضعيف‌تر و فقيرتر مى‌شوند و جريان چپاول سرمايه ملت‌هاى مظلوم جريان مى‌يابد. اين وضعيت امروز عالم است. اين حاصل حاكميت انسان‌هاى خودناساخته، بى‌ارتباط با آسمان و جداشده از راه انبياى الهى را نشان مى‌دهد و تا زمانى كه اين انسان‌ها حاكم باشند، وضع به همين‌منوال ادامه دارد. طبيعى است كه براى تغيير بايد حركت كرد. تغيير چه زمانى اتفاق مى‌افتد؟

دو سؤال اساسى در موضوع موعود مطرح است: نخست، امام عصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف در دوران غيبت چه نقشى دارد؟ دوم، تا چه زمانى بايد منتظر بود؟ حادثه بزرگ چه زمانى اتفاق مى‌افتد؟

پاسخ سؤال اول روشن است. اگر امام و خليفه خداوند امروز ظاهر نيست، اما حاضر است. خليفه خدا به امر خدا جهان را مديريت مى‌كند، يعنى رشد دادن جامعه بشرى و پيش بردن او را برعهده دارد. امام همانند حضرت موسى عليه السّلام، حضرت عيسى عليه السّلام و پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و اله و سلّم عمل مى‌كند، اما از نظرها غايب است. البته خداى متعال، انسان كامل را واسطه فيض خود قرارداده، يعنى هرچه خير و زيبايى به بشر مى‌رسد، اصل حيات، اصل روزى، اصل علم، اصل شجاعت، اصل ايمان و اصل پاكى، همه، به واسطه امام است. اين‌كه بشر از دوران تحجّر و قبيله‌گرايى و تعصبات كور به وضعيت امروز رسيده، حاصل مديريت امام است.

پاسخ سؤال دوم نيز روشن است. آن اتفاق مبارك زمانى پيش خواهد آمد كه جامعه بشرى به‌طور كامل به ضرورت آن پى‌برد و به دنبال امام گردد و او را بطلبد. براساس سنت الهى، اگر ملت‌ها امرى را بخواهند، آن امر محقق خواهد شد. براى تحقق آن امر تغيير و اصلاح نياز است. براى اصلاح جامعه بشرى، برپايى عدالت، رفع ظلم و حاكميت خوبى‌ها بايد مجاهدت كرد. اگر دل‌ها عوض شود و خواسته‌ها و اراده‌ها تغيير يابد، آن امر بزرگ محقق خواهد شد.

خداى متعال در قرآن كريم مى‌فرمايد:

إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ.