دروازه‌هاى بركت به سوى عالميان و نظام‌هاى سياسى متحد مهدوى گشوده خواهد شد. امير مؤمنان عليه السّلام در اين باره مى‌فرمايد:

مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف فرمان‌دهان (فرمان‌داران) را به شهرها مى‌فرستد تا به عدالت بين مردم حكم كنند، گوسفند با گرگ در يك‌جا خواهند بود، بچه‌ها با عقرب و مار بدون آزار و اذيت ... بازى مى‌كنند، بدى مى‌رود و خوبى مى‌ماند، رونق كشاورزى بى‌اندازه مى‌شود، زنا، شرب خمر و ربا رخت برمى‌بندد، مردم به عبادت، شريعت و ديانت روى مى‌آورند، نماز جماعت رونق مى‌گيرد. عمرها طولانى مى‌شود، امانات ادا مى‌شود، درختان پرميوه مى‌شوند، بركات فراوان مى‌گردد، اشرار نابود مى‌شوند، اخيار مى‌مانند، دشمنان اهل بيت باقى نمى‌مانند. 18

دوم. تحقق وحدت و هم‌گرايى در پرتو حكومت امام معصوم‌

يكى از مهم‌ترين ويژگى‌هاى هم‌گرايى در نظام مهدوى، انجام آن در پرتو امامت و حكومت امام معصوم است، هم‌چنان كه در سيره نبوى و علوى نيز چنين بوده است. براى نمونه، حكومت از ديد امام على عليه السّلام تأثيرى مستقيم در وحدت و يك‌پارچگى امت دارد؛ زيرا امتى كه با داشتن هدف الهى، در مسير تكامل گام برمى‌دارد، به ناچار بايد به رهبرى تمسك جويد كه تبلورى از آرمان الهى و پذيرفته مقتدا و دليل تحرك و پويايى باشد. امام در خطبه 146 با اشاره به سياستى كه زمام‌دار براى حفظ نظام بايد به كار گيرد، لزوم حكومت و نقش آن را در وحدت امت چنين بيان مى‌فرمايد:

و مكان القيّم بالأمر مكان النظام من الخرز يجمعه و يضمّه فإذا انقطع النظام تفرّق و ذهب ثمّ لم يجتمع بحذافيره أبدا؛ 19

نقش زمام‌دار نسبت به ملت، مانند رشته‌اى است كه مهره‌ها را گرد آورده و به يك‌ديگر پيوند مى‌دهد. اگر رشته بگسلد، دانه‌ها از هم مى‌پاشد و به تمامى گرد نمى‌آيند.

امام عليه السّلام با اين تشبيه ساده، آرمان عالى وحدت امت را بستگى به وجود قيم و سرپرستى برمى‌شمرد كه به دور از اختلاف نظرها و جداى از عوامل تفرقه و