نقطه‌اى كه خداوند متعال انسان را براى آن خلق كرده است. تجلى اين اسماء در زندگى فردى و در انزوا، ميسر نيست. محال است كسى كنج انزوا را برگزيند و تصور كند با رياضت، زهد و عبادت، مى‌تواند تجلى اسماء الهى بشود يا اسماء را در درون خودش و از درون خودش شكوفا كند. رشد و كمال انسان و تجلى اسماء الهى، در ارتباطات اجتماعى و از ميان روابط با ديگر انسان‌ها و از بستر مجاهدت براى اصلاح جامعه بشرى و حاكميت ارزش‌ها محقق مى‌شود. بدون اين‌كه كسى وارد اقيانوس جامعه بشرى بشود و با امواج و مشكلات و تلاطمات دست و پنجه نرم كند، محال است به مرتبه‌اى از مراتب كمال دست‌رسى يابد.

حكمت، علم، قدرت، رحمت و صبر، همه در ارتباطات اجتماعى متجلى مى‌شود.

تجلى كامل اين اسماء در همه انسان‌ها، فقط در حاكميت انسان كامل محقق خواهد شد. موضوع بسيار روشن است كه حكومت ارتباطات اجتماعى را تنظيم مى‌كند و در زمينه‌سازى براى رشد فضايل و كمالات در انسان نقش اصلى دارد.

حكومتى بالاترين فرصت و ظرفيت را براى انسان فراهم مى‌كند كه خود در نقطه اوج و كمال باشد. انسان كامل شايستگى حاكميت بر جهان را دارد؛ زيرا جانشين خدا در زمين و تجلى كامل و اكمل همه اسماء الهى است كه در اتصال با خدا اين حقايق را در جان و روح جامعه جارى مى‌كند.

حكومت‌هاى منطقه‌اى كه داراى قوانين گوناگون و انسان‌هاى مختلف با درجات كمالى گوناگون است، نمى‌تواند بستر و ظرفيت لازم براى عروج و تعالى جامعه بشرى را فراهم كند. خدا انسان را آفريد تا به قله كمال برسد. رسيدن به قله كمال مستلزم زندگى اجتماعى و زندگى اجتماعى مستلزم حاكميت حكومت است و حكومتى فضا را فراهم خواهد كرد كه خود در بالاترين قله كمال باشد.

اگر تاريخ زندگانى بشر را نگاه كنيد، همه نقطه‌هاى جهش كمالى بشر در دورانى اتفاق افتاده كه ولىّ و خليفه خدا، و انسان كامل دست‌كم در بخشى از جامعه بشرى، سيطره و حكومت داشته است. پيامبران اولو العزم هركدام بشر را در مسير الهى و كمال يك گام جلو بردند و در صدر و در نقطه كمال و اتمام، پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فضا را براى جهش بلند به نهايت كمال براى بشر آماده كرد. بعد از ايشان هم ائمه اطهار عليهم السّلام، امر امامت و مديريت جامعه بشرى و جهان،