با اين موارد ذكر شده روايت زيارت جامعه كبيره، از حيث سند، داراى سندى محكم و معتبر شمرده مى‌شود و در نزد علماى حديث‌شناس گذشته صحيح الصدور از معصوم محسوب مى‌گردد.

نقل مرحوم صدوق (ره) و مرحوم شيخ طوسى (ره) در دو كتاب از كتب اربعه شيعه خود دليل روشنى بر جايگاه اين روايت دارد و سند قوى آن بيشتر مورد تأييد قرار مى‌گيرد.

اگرچه نگارش كتاب‌هاى اربعه شيعه در قرن چهارم و پنجم به پايان رسيده است اما صاحبان كتب اربعه با دسترسى به 400 كتاب و اصل معتبر كه در زمان ائمه عليهم السلام نگارش يافته بود و توسط صحابيان ائمه عليهم السلام با دقت منتقل گرديده بود، اين كتاب‌ها را نوشته‌اند و اين يكى از امتيازات حديثى شيعه است كه ائمه عليهم السلام تا سال 260 ه حضور مستقيم و بى‌واسطه در ميان مردم داشته‌اند و به بيان احكام و معارف حقه و تفسير قرآن پرداخته‌اند و نيز در غيبت صغرى امام زمان (عج) كتاب الكافى به نگارش درآمد؛ يعنى شيعه تا قرن چهارم هجرى با ائمه اهل‌بيت عليهم السلام كه ترجمان وحى و مبين شريعت بوده‌اند در ارتباط بوده و از انوار قدسى آنان بهره مى‌گرفته است و اين ارتباط در رشد و بالندگى عقايد و معارف شيعه تأثير بسزا و شگرفى داشته است.