خلاصه مباحث بخش اول‌

1. در مسائل مربوط به «حاكميت در اسلام» زيربنايى‌ترين مسئله رابطه «دين و سياست» است.

سكولاريسم در غرب از يك‌سو ناشى از نارسايى مفاهيم و معارف ارائه شده از مسيحيت و عدم قابليت و كارايى آن در جنبه‌هاى مختلف زندگى است و از سوى ديگر، مولود رفتار غير انسانى و استبدادى كليسا نسبت به مردم مى‌باشد.

3. ورود سكولاريزم در كشورهاى اسلامى در آغاز به منظور تضعيف اقتدار دين و امكان استعمار اين كشورها صورت پذيرفت.

4. تز جدايى دين زا سياست در دهه‌هاى اخير، نه به عنوان وجه استعمارى آن بكله تحت تأثير القائات متفكرات غربى به صورت انديشه‌اى ارتجاعى با چهره‌اى ديگر و به منظور در حاشيه قرار دادن دين، مطرح شده است.

5. پس از پيروزى انقلاب اسلامى و ظهور مقتدرانه دين در سطح جهانى، القاى تقابل دين و سياست با شيوه‌هاى جديد و با بهره‌گيرى از برخى انديشوران اسلامى با جدّيت بيشترى در دستور كار دشمنان انقلاب در غرب، قرار گرفت.

6- سير تاريخى سكولاريزم در غرب و شرق از دين‌گريزى شروع و به دين‌زدايى انجاميد. گونه‌هايى از تفكر سكولاريزم افراطى نيز مشاهده مى‌گردد كه دين‌ستيزى را وجهه همّت خويش ساخته است.

7. از آن‌جا كه نقش دين (اسلام) در جامعه، تأمين سعادت حقيقى، هدايت و احياگرى است، هيچ جامعه‌اى بى‌نياز از دين نبوده و هيچ جايگزينى براى آن نمى‌توان پيدا نمود.

8. برخى از دلايل رابطه اسلام و سياست عبارتند از: جامعيت دين اسلام، تشكيل‌