در حقيقت امانتدارى عالمان دين و حفظ و حراست آنان از كيان اسلام جز با تشكيل حكومت و در اختيار گرفتن همه ابزارها و اختيارات ميسّر نخواهد بود.

تجربه تلخ مظلوميت اسلام در قرن‌هاى گذشته و تعطيل شدن اجراى حدود الهى و حاكميت قوانين غير شرعى و ضد دينى، گواهى صادق بر اين واقعيت مى‌باشد.

به طور خلاصه مى‌توان با استناد به اين‌روايت اين‌گونه استدلال نمود:

- پيامبران، امانتداران دين خدا هستند.[1]- دنيامدارى با امانت‌دارى، سازگارى ندارد.

- از ميان دينمداران، تنها فقيهان دين‌مدار، امانتدار پيامبران مى‌باشند.

- اختياراتى كه پيامبران به عنوان امانتدار الهى بر عهده دارند، فقيهان نيز به عنوان امانتدار آنان بر عهده خواهند داشت.

6. روايات ديگر

با توجه به احاديث پنج‌گانه و بررسى سندى و دلالتى آنها، اينك پنج روايت ديگر را تنها در زمينه دلالتى كه بر اثبات ولايت فقيه دارند، بررسى مى‌كنيم. گرچه بعضى از اين‌روايات مورد مناقشه مى‌باشند، اما حدّاقل به عنوان مؤيّد در اين باب مى‌توانند مورد استناد قرار گيرند.

الف) در روايتى از امام موسى كاظم عليه السّلام نقل شده است:

محمد بن يحيى، عن أحمد بن محبوب عن علي بن أبي حمزة قال: سمعت أبا الحسن موسى بن جعفر عليهما السّلام يقول: إذا مات المؤمن بكت عليه الملائكة و بقاع الأرض التي كان يعبد اللّه عليها و أبواب السماء التي كان يصعد فيها بأعماله و ثلم في الإسلام ثلمة لا يسدّها شي‌ء،

[1] -\i و ما ينطق عن الهوى* إن هو إلّا وحى يوحى‌\E( نجم( 53) آيات 3- 4) و نيز\i و لو تقوّل علينا بعض الأقاويل* لأخذنا منه باليمين* ثمّ لقطعنا منه الوتين‌\E( حاقه( 69) آيات 44- 46).