نزلت فى القائم، يعرفهم بسيماهم، فيخبطهم بالسيف هو و أصحابه خبطا.[1]

- در تفسير اين آيه قرآن: «بدكاران از سيما شناخته مى‌شوند» گفت: خدا آنان را مى‌شناسد، و ليكن اين آيه درباره قائم نازل شده است كه مجرمان را از سيما مى‌شناسد و او و يارانش آنان را با شمشير مى‌كوبند.

شمشير امام مهدى «ع» بر سر مجرمان فرود مى‌آيد، و در آن دوران ايشان راه فرارى ندارند و با نفوذ در مراكز قدرت و قضاوت جامعه نمى‌توانند خود را بيگناه و بيگناهان را مجرم نشان دهند، آن‌روز چونان روز رستاخيز است كه رنگ رخساره خبر مى‌دهد از سرّ ضمير، بويژه شيوه عمل امام مهدى «ع» و ياران طراز اوّل آن امام بزرگ كه مأمورند به علم باطن عمل كنند تا راه گريزى براى تبهكاران خونريز و خون‌آشام نماند. بنابراين، «او مى‌كشد، خونخواران را، كه تا پيش از ظهور او خود مشغول آدمكشى و خونخوارى بودند، و سر سوزنى به كشته‌شدگان خود نمى‌انديشيدند، و لحظه‌اى به آنهمه خون ناحق كه ريخته بودند فكر نمى‌كردند. او اين‌جانيان را مى‌كشد.

از شمشير مهدى، براى خون‌آشامان پست، و درندگان متمدن، و ابرقدرتان نا انسان، خون و مرگ مى‌بارد، و براى انسانيت دردكشيده خردشده رحمت و حيات.

شمشير مهدى، سيف اللّه است، سيف اللّه المنتقم. شمشير مهدى شمشير انتقام از همه جانيان است، در طول تاريخ»[2]

[1] -« غيبت نعمانى»/ 242.

[2] -« خورشيد مغرب/ 38، چاپ ششم 1368.