و النوم على السروج، و ما لباس القائم «ع» الّا الغليظ، و ما طعامه الّا الجشب.[1]

- معمر بن خلاد مى‌گويد: نام (امام قائم «ع» در مجلس امام رضا «ع» به ميان آمد. امام فرمود: شما امروز سبكبال‌تر از آن‌روز هستيد. گفتند؟ چگونه چنين است؟ فرمود: اگر قائم ما قيام كند خون است و عرق ريختن، و خوابيدن بر مركبها در ميدانهاى مبارزه.[2] و قائم «ع»، جز جامه درشتناك نخواهد پوشيد، و جز خوراك درشتناك نخواهد خورد.

آرى اصلاح جامعه مطلبى است، و دنبال خواسته‌ها رفتن و آنها را تأمين كردن، مطلبى ديگر ... و امام مهدى «ع»، چون نياكان خود به هركس هرچه خواست مى‌بخشد، و به سئوال سائلى «نه» نمى‌گويد، و كسى دست خالى از نزد او باز نمى‌گردد. همه اقدام و عمل و فكر و ذكر و گفتار و كردار او الهى است و جز خدا و رضاى او خواسته‌اى ندارد. از اينرو در برابر زحمتها و كوششها و رنجهايى كه براى انسانها مى‌كشد و فداكاريهايى كه مى‌كند، پاداشى در نظر ندارد، حتى ستايش و تشكرى از كسى نمى‌خواهد.

امام مهدى «ع» داعى حق و گسترنده عدل است. همه كارها و برنامه‌هاى او بر محور اصول عدالت دور مى‌زند، و باطن بيكرانه و خدايى او كانون اصلى عدالت اخلاقى و تعادل و توازن معنوى است. همه دوستيها، دشمنيها، حبّ و بغضها، صبرها، مقاومتها، خشمها، خروشها وجود و بخششها، همه و همه، در چارچوب قانون عدل و عدلت قرار دارد، و ذرّه‌اى در احوال شخصى پاى از حدّ و مرز دقيق عدالت بيرون نمى‌نهد، او نخست «عدل» را در درون خود پياده كرده است، و سپس به پياده كردن آن در جامعه و جهان دست مى‌يازد.

[1] -« غيبت نعمانى»/ 285.

[2] - كنايه است از نبود وقت براى استراحت و خواب راحت.