امام صادق «ع»:

* ... و رأيت العظيم من المال ينفق فى سخط اللّه ...[1]

- ... مى‌نگرى كه مالهاى فراوان در راههايى صرف مى‌شود كه موجب خشم و غضب الهى است ...

ح- كفران نعمت‌

در جامعه‌هاى فاسد، نعمتهاى الهى كفران مى‌شود. شكر نعمت و سپاسگزارى از بخششها و مواهب الهى به مصرف كردن بجا و با اندازه و در محل مناسب است و اين شرايط در مورد مصرف شخصى به اين است كه مصرف و بهره‌بردارى از حدّ نگذرد و به اسراف نينجامد، و در موارد ديگر به اين است كه مواهب و امكانات براى برطرف كردن نياز نيازمندان و سير كردن شكم گرسنگان و پوشاندن بدن برهنگان صرف گردد. و اين دو اصل اگر مورد توجه واقع نشد و در مصرف شخصى اسرافكارى شد و نسبت به ديگران تعهد و يارى‌رسانى در كار نبود. نعمتهاى الهى ناسپاسى شده، و در محل مقرر كه مورد رضاى الهى است مصرف نشده است. اين هردو موضوع در تفكر و عمل سرمايه‌دارى مشاهده مى‌شود، زيرا كه اسراف راه و روش عمومى آنان است، و نسبت به نيازداران نيز احساس تعهدى چنان ندارند.

پيامبر اكرم «ص»:

* ... يبنون الدور و يشيّدون القصور و يزخرفون المساجد ليست همّتهم إلّا الدّنيا ...[2]

- ... (اغنيا و تكاثرطلبان) خانه‌ها مى‌سازند و كاخها برافراشته مى‌دارند،

[1] -« بحار» 52/ 257.

[2] -« مكارم الاخلاق»/ 526.