معيارها و ارزشهاى سرمايه‌دارى از جمله در اين قلمروها بر جامعه تحميل مى‌شود:

الف- پول‌پرستى‌

سرمايه و پول در حد پرستش ارزشمند مى‌گردد، و خداوندگار مال‌پرستان و جامعه سرمايه‌دارى مى‌شود. كوششها و تلاشها نيز در اين راستا و به منظور دستيابى به مال صورت مى‌گيرد.

پيامبر اكرم «ص»:

* ... فوا عجبا لقوم الهتهم اموالهم ...[1]

- ... شگفتا از مردمى كه اموالشان خدايشان است ...

امام صادق «ع»:

* ... و رأيت النّاس همّهم بطونهم و فروجهم، لا يبالون بما اكلوا و بما نكحوا، و رأيت الدنيا مقبلة عليهم ...[2]

- ... همه كوشش مردم صرف شكم و مسائل جنسى مى‌گردد، و در شكم و شهوت لاابالى و بيبا كند، و دنيا به آنان روى آورده است ...

ب- مستى ثروت‌اندوزى‌

مستى‌زاده از رشد سرمايه و ثروت، طبقه اشراف را از خود بيگانه ساخته است، و در گرداب لذايذ و كامورى از ماديات غرق كرده و مجال فكر كردن و آينده‌نگرى و عاقبت‌سنجى را از ايشان گرفته است.

امام على «ع»:

* ... فتوقّعوا من ادبار اموركم ... ذلك حيث تسكرون من غير شراب، بل من‌

[1] -« بحار» 52/ 263.

[2] -« بحار» 52/ 260.