بخش سيزدهم: امنيّت اجتماعى‌

امنيت اجتماعى، امنيت در بخشهاى گوناگون زندگى اجتماعى را شامل مى‌شود، يعنى در بخشهاى اقتصادى، سياسى، دفاعى، فرهنگى و ... امنيّت اجتماعى زمينه همه فعاليتهاى درست و مفيد اجتماعى است و شرط لازم رشد و تكامل فرد و جامعه.

در محيط امن و آرام، روابط اجتماعى بر اصل ضوابط استوار است، و حق و تكليف معيار رابطه‌ها است. با امنيت اجتماعى، منافع همه تأمين مى‌شود و حق هرحقدارى تأمين مى‌گردد. تضاد و درگيرى به حداقل مى‌رسد، و در صورت بروز تضاد و درگيرى، هركس در محدوده حقوق خويش محدود مى‌گردد، و قانون مانع تجاوز و دست‌درازى اوست. در جامعه امن، قانون حاكم است و مورد ستايش و پذيرش عمومى، حتى مجرى قانون از قانون بيم دارد. در جامعه امن، بيم، هراس، دلهره و نگرانى در مردمان نيست. كسى از كسى بى‌جهت نمى‌هراسد. و هركس در هرمقام بالاى اجتماعى نمى‌تواند به شخصى ديگر در هرپست و منزلت پايين اجتماعى زور بگويد و مانع راه و كار او گردد. در جامعه امن سرمايه‌داران و متنفذان بر جامعه تسلّط ندارند، و اقويا ناتوانان را نمى‌بلعند، و سرنوشت فرودستان در دست فرادستان و مستكبران و سرمايه‌داران نيست.