مسائل نيز كتاب و آيين نو پنداشته مى‌شود.

3- اصول و احكام فراوانى دچار تحريف و دگرگونى معنوى يا موضعى گشته است، و امام آنها را چنانكه در اسلام اصيل بوده است ديگر باره مطرح مى‌سازد، و تحريف و انحرافهاى روى داده را روشن مى‌كند، و مفهوم حكم يا جايگاه آن را مشخص مى‌سازد، و اين با طرز تلقى و برداشت عمومى مردم و علما سازگارى ندارد، ازاين‌رو برنامه جديد و راه و روش تازه حساب مى‌شود.[1]

بنابراين، معناى آيين تازه و كتاب جديد، اين چگونگيها است. اكنون براى تبيين بيشتر اين موضوع، سخنى از استاد معارف حقّه، متألّه بزرگ خراسان، حضرت شيخ مجتبى قزوينى خراسانى- اعلى اللّه مقامه- مى‌آوريم:

«... مراد از اين روايات (احاديث كتاب جديد و آيين تازه)، اين است كه حدودى را كه از بين رفته احيا مى‌كند، و بدعتهايى را كه در بين مردم رايج شده، و در شعائر اسلامى ظاهرگشته است، منسوخ مى‌نمايد، و ازاين‌رو روش او را دين تازه پندارند ...»[2].

مى‌توان گفت بيشترين مسائلى را كه امام مورد توجه قرار مى‌دهد و براى جامعه‌هاى اسلامى تازه و جديد جلوه مى‌كند و ناشناخته و ناآشنا مى‌نمايد، مسائل مربوط به عدالت اجتماعى و امور مالى و معيشتى است، يعنى موضوعى كه انسان گذشته سخت نيازمند به آن بوده و بدان نرسيده است. و همين امر نيز مشكل نابسامانى اصلى زندگى بشر امروز را تشكيل مى‌دهد، و اجراى آن يعنى برقرار سازى عدل و دادگرى در سراسر گيتى، از اقدامهاى اصلى امام مهدى «ع» خواهد بود.

به عنوان مثال: اگر امام موعود «ع» به موضوع مساوات اسلامى شكل قانونى و الزامى بدهد چنانكه در احاديث رسيده است:

امام صادق «ع»:

* اسحاق بن عمّار، قال: كنت عند ابى عبد اللّه «ع» فذكر مواساة الرجل‌

[1] -« اين موضوع در بخش« تحريف ص 97- 89» روشن گشت.

[2] -« بيان الفرقان» 5/ 197.