يازند. و تضاد و درگيرى پديد مى‌آورند، و با تبليغ و تلقين و اجبار، توده‌هاى نجيب انسانى را به ناسازگارى و درگيرى وامى‌دارند و روياروى يكديگر قرار مى‌دهند.

در دوران رهبرى امام مهدى «ع»، با ايجاد مركزيت واحد و مديريت و حاكميت يگانه، براى همه اجتماعات و نژادها و منطقه‌ها، يكى از عوامل اصلى تضاد و جنگ و ظلم نابود مى‌شود، و انسانها بى‌بيم از فشار سياستها به آغوش انسانها بازمى‌گردند، و مهربان و برادر در كنار يكديگر زندگى مى‌كنند، و مناطق مرفّه به مناطق محروم مى‌رسند، به استثمار حق محرومان و استعمار كشورهاى ضعيف نمى‌پردازند، بلكه كمبودها و عقب‌ماندگيهاى طبيعى و بشرى و ديگر مشكلات و نابسامانيها به دست بخشهاى مرفّه و توانمند جامعه بشرى جبران مى‌گردد، و به معناى واقعى كلمه يك امت و يك خانواده از كل اجتماعات بشرى تشكيل مى‌شود.

پيامبر اكرم «ص»:

* ... و الّذى بعثنى بالحقّ نبيّا لو لم يبق من الدنيا إلّا يوم واحد لطوّل اللّه ذلك اليوم حتى يخرج فيه ولدى ... و تشرق الأرض بنوره و يبلغ سلطانه المشرق و المغرب.[1]

- ... سوگند به آنكه مرا به حق به پيامبرى برانگيخت اگر از دنيا جز يك روز نماند، آن‌روز را خداوند مى‌گستراند تا فرزندم مهدى قيام كند پهنه زمين به نور او روشن گردد و حكومت او شرق و غرب گيتى را فراگيرد.

پيامبر اكرم «ص»:

* الائمة بعدى إثنا عشر اوّلهم أنت يا على و اخرهم القائم الّذى يفتح اللّه- عزّ و جلّ- على يديه مشارق الأرض و مغاربها.[2]

- امامان پس از من دوازده تن مى‌باشند، نخستين آنها تو هستى اى على، و

[1] -« كمال الدين» 1/ 280.

[2] -« كمال الدين» 2/ 28.