ذكر مواهب و امكانات طبيعى قرار گرفته و خطاب به جامعه انسانى است نه طبقه و گروهى ويژه.

در تعاليم نبوى و علوى و جعفرى و ... نيز در اين زمينه اصولى ارزشمند و روشن رسيده است. در اينجا تنها به سخنى از امام صادق «ع» بسنده مى‌كنيم‌[1].

امام صادق «ع»:

* ... فإنّك إذا تأملت العالم بفكرك و ميّزته بعقلك، وجدته كالبيت المبنىّ المعدّ فيه جميع ما يحتاج إليه عباده ... و كلّ شى‌ء فيها لشأنه معدّ و الانسان كالملّك ذلك البيت، و المخوّل جميع ما فيه و ضروب النبات مهيأة لمآربه، و صنوف الحيوان مصروفة فى مصالحه و منافعه ...[2]

- ... چه اگر در انديشه خود درباره جهان تأمّل كنى و به عقل خود در صدد شناخت آن برآيى، آن را همچون خانه‌اى خواهى ديد كه ساخته‌وپرداخته شده و هرچه مورد نياز بندگان بوده در آن فراهم آمده است ... و هرچيز در آن- چنانكه بايد- آماده شده است. و آدمى همچون مالك اين خانه است كه همه آنچه در آن است به اختيار وى قرار گرفته است. و گونه‌هاى رستنى براى رفع نيازمنديهاى او آماده شده است، و جانوران گوناگون در مصالح و منافع او مصروف مى‌شود ...

4- مساوات در تقسيم بيت المال‌

«بيت المال»، مجموعه امكانات و اموال عمومى جامعه است كه به دست دولت و امام در جامعه سپرده مى‌شود، و مالكيت امام و دولت نسبت به آنها، مالكيت منصب و جهت است نه مالكيت شخصى و فردى. بخش عمده ثروت هرجامعه- بويژه‌

[1] - براى توضيح بيشتر به« الحياة» 4/ 376 به بعد مراجعه شود.

[2] -« بحار» 3/ 61؛« الحياة» 1/ 390 و 391؛ فارسى آن 1/ 420.