طبقات و گروههايى مانع مى‌گردد، و زمينه‌هاى اصلى كمبود و نيازمندى را برطرف مى‌سازد.

در فصل بعد روشن خواهد شد كه با اجراى اصل مساوات نيازها برآورده مى‌گردد، و محتاج و تهيدست باقى نمى‌ماند. در اين‌باره با چنين تعاليمى برمى‌خوريم: «و يسوّى بين النّاس حتّى لا ترى محتاجا إلى الزكاة[1]: (امام مهدى «ع») ميان مردم (در تقسيم اموال) به مساوات رفتار مى‌كند به طورى كه ديگر نيازمند و محتاجى يافت نمى‌شود».

و اين همان سطح متعالى زندگى و رفاه عمومى است كه زكات مورد مصرف نداشته باشد، و همه‌چيز به همه مردم برسد. اين موضوع در اصل «مساوات» روشن خواهد گشت.

3- عمران و آبادى زمين‌

عمران و آبادى زمين، و بهره‌بردارى از امكانات آن تا سرحد امكان، از ديگر اقدامات امام است. اين كار، در دوران پيش از ظهور با همه پيشرفت علوم و تكنولوژى در همه زمينه‌ها بطور كامل انجام نشده است. طبق نظر متخصصان، بسيارى از زمينها قابل عمران و آبادى و كشاورزى و توليد است، بسيارى از آبها داراى استعداد ذخيره شدن و بهره‌بردارى است، و بسيارى از مناطق زمين متروك و رها شده مانده است، و بسيارى از مناطق به علت نفوذ سياستهاى استعمارى و ايجاد وابستگى و محروميت بطور كامل از آنها بهره‌بردارى نمى‌شود، و سيستمهاى توليد و كشاورزيى بر آنها تحميل مى‌گردد كه به سود طبقات محروم نيست، بلكه براى كشورهاى سلطه‌طلب سودمند است.

اين موضوع نيز از نظر متخصصان و آمارگيران ثابت است كه زمين استعداد اداره و تأمين چند برابر جمعيت كنونى را دارد به سه شرط:

الف- از همه امكانات بهره‌بردارى شود.

[1] -« بحار» 52/ 390.