بخش هفتم: رفاه اقتصادى (و معيشتى)

از برنامه‌ها و اقدامهاى امام مهدى «ع»، پديد آوردن رفاه در كل جامعه بشرى است.

در آن دوران طبق ترسيم آيات و احاديث، جامعه بشرى واحدى تشكيل مى‌گردد كه مانند خانواده‌اى زندگى كنند، و مسئله ناهنجار جوامع پيشرفته و ابرقدرت، و جامعه‌هاى در حال رشد، و جامعه‌هاى عقب‌مانده و محروم، از ميان مى‌رود[1] و بشريت بطور كلى به رفاه اقتصادى و بى‌نيازى دست مى‌يابد، و همين چگونگى زمينه اساسى رشد و تعالى معنوى و فكرى انسان را مى‌سازد.

[1] - طبق برآوردهاى دقيق آمارى و فنى، عامل اصلى عقب‌ماندگى بخشهاى عظيمى از جامعه بشرى، كشورهاى پيشرفته و ثروتمند است، زيرا كه اگر عقب‌ماندگى، عقب‌ماندگى فرهنگى است اين كشورهاى پيشرفته‌اند كه مانع پيشرفت فكر و فن و فرهنگند در اجتماعات عقب مانده، زيرا كه رشد فرهنگ و تكنولوژى را در ميان اجتماعات عقب افتاده، مانع سلطه سياسى و نظامى و اقتصادى خود مى‌دانند. علت عقب‌افتادگى اقتصادى در كشورهاى عقب‌مانده نيز كشورهاى پيشرفته است، زيرا نياز به واردات صنعتى كشورهاى پيشرفته اگر از ميان برود، توليدات اين كشورها بدون مشترى و بازار مى‌ماند. عقب‌افتادگى نظامى نيز وضعش روشن است و چون پديده شوم عقب‌افتادگى در همه بخشها به هم مربوط است، بنابراين درمان درد بزرگ عقب‌ماندگى و حذف عنوان جهان سوّم و ... از پهنه زمين، راهى ندارد جز از ميان برداشتن عامل اصلى آن يعنى متلاشى كردن مراكز قدرت و سلطه، اين آرمان بزرگ و الهى در آن دوران سعادت‌آفرين تحقق مى‌يابد، و مراكز سلطه و قدرت و زور و سرمايه‌دارى در عالم متلاشى مى‌گردد، و توده‌هاى انسانى از يوغ فشار و سلطه‌جويى كامروايان تاريخ آسوده مى‌گردند.