ويژگيهاى حاكم اسلامى‌

اينك نكاتى را درباره شخص حاكم و ويژگيهاى او يادآور مى‌شويم.

ترديد نيست كه بنا بر مذهب حقّه شيعه، امامان و زمامداران امّت اسلامى پس از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله، بزرگ اوصياى الهى حضرت على و فرزندان معصوم او سلام اللّه عليهم بوده‌اند كه يكى پس از ديگرى رهبرى و ولايت امر مسلمين را تا زمان غيبت بر عهده داشته‌اند. اينان، همان اختيارات پيامبر مكرّم و ولايت عامّ و خلافت كلّى الهى او را دارا بوده‌اند.

در زمان غيبت، اگرچه شخص معيّنى براى تصدّى امر حكومت قرار داده نشده است، ولى بنا بر آنچه پيشتر سان شد، در امر حكومت، كه نياز حتمى جامعه اسلامى است، ممكن نيست خداوند اهمال كرده باشد. لذا، بنا به تشخيص عقل و راهنمايى نقل، تداوم حكومت و ولايت اسلامى در دوران غيبت امام عصر عليه السّلام، امرى ضرور است.

شواهدى كه سابقا متذكّر شديم، دالّ بر آن است كه در رفع نيازهاى مردم، از سوى شارع مقدس، اهمالى صورت نگرفته است. و نيز نشانگر آن است كه خداوند، امامت را به جهت جلوگيرى از تفرقه امّت اسلامى و سازمان بخشيدن به امور ملّت و حفظ شريعت و دلايلى ديگر تعيين و تشريع فرموده است. ترديد نيست كه اين دلايل و جهات، در زمان غيبت امام مهدى عليه السّلام نيز وجود دارد. ازاين‌رو، لزوم وجود نظام حكومتى و پاسدارى از آيين اسلام، امرى معلوم و مسلّم است و هيچ خردمندى نمى‌تواند آن را انكار كند.

اكنون، سزاوار است بگوييم كه چون حكومت اسلامى، حكومتى مبتنى بر قانون است، آن هم فقط قانون الهى، كه براى اجراى احكام و بسط عدالت در سراسر جهان مقرّر شده‌