خاطره جالبى كه از درس امام (ره) دارم اولين جمله اولين درس امام در
نجف است.
حضرت امام خمينى (ره) بعد از مدتى تبعيد درتركيه و پشت سرگذاشتن رفت
و آمدها و ديد و بازديدها، تدريس را شروع كردند.
در مسجد شيخ انصارى كه مملو از جمعيت بود، روى منبر دو پلهاى كوچكى
نشستند و پس از آن شروع به صحبت كردند. همه منتظر و سراپاگوش بودند.
مىخواستند ببينند كه امام بعد از اين همه مسايل ايران و تبعيد و
زندان چه مىفرمايند. امام بعد از گفتن بسماللّه الرحمن الرحيم فرمودند:
خداوندا ما را به خودت متوجه فرما! خدايا ما را از غير خودت منصرف
گردان.
من همان موقع به ذهنم آمد كه اين دعا درباره خود امام مستجاب شده
است.[1]
قضيه، نزديك شدن به قبر است
امام در اولين سخنرانى كه پس از ورودشان به نجف انجام شد به طلاب
چنين فرمودند:
از حالا به فكر باشيد، از جوانى به فكر باشيد، الان هر قدمى كه بر مى
داريد رو به قبر است. هر دقيقهاى كه از عمر شريف شما مىگذرد يك مقدارى به قبر و
به آنجايىكه از شما سؤال خواهند كرد نزديك مىشويد.
فكر اين مطلب را بكنيد كه قضيه نزديك شدن به قبر است و هيچ كس هم سند
به شمانداده است كه 120 سال عمر كنيد. ممكن است 25 ساله انسان بميرد، ممكن است
همين حالا خداى ناخواسته بميرد. سندى در دست نيست بايد مراقبت كنيد و اخلاق خود را
مهذب كنيد.[2]
[1] - آيتاللّه قديرى: پا به پاى آفتاب، ج 4، ص 100
[2] - حجّت الاسلام و المسلمين سيد حميد روحانى:
برداشتهايى از سيره امام خمينى قدس سره، جلد 5، ص 180