گرفتن به اين مجالس، ممكن است از انسان سلب توفيق شود كه خود مصيبتى است جبران‌ناپذير.[1]

شدت بر كفار رحمتى است در شكل غضب‌

اهل معرفت مى‌دانند كه شدت بر كفار كه از صفات مؤمنين است و قتال با آنان نيز رحمتى است و از الطاف خفيه حق است و كفار و اشقيا در هر لحظه كه بر آنان مى‌گذرد بر عذاب آنان كه از خودشان است افزايش كيفى و كمّى «الى ما لانِهايَةَ لَهُ»[2] حاصل مى‌شود.

پس قتل آنان كه اصلاح‌پذير نيستند رحمتى است در صورت غضب و نعمتى است در صورت نقمت؛ علاوه بر آن رحمتى است بر جامعه، زيرا عضوى كه جامعه را به فساد كشاند چون عضوى است در بدن انسان كه اگر قطع نشود او را به هلاكت كشاند.

و اين همان است كه نوح نبى اللّه- صلوات اللّه و سلامه عليه- از خداوند تعالى خواست: «و قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْارْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً انَّكَ انْ تَذَرْهُمْ‌ يُضِلّوُا عِبادَكَ وَ لايَلِدوُا الَّا فاجِراً كُفَّاراً»[3]؛ و خداوند تعالى مى‌فرمايد: «وَ قاتِلُوهُمْ‌ حَتَّى لاتَكُونَ فِتْنَةً»[4]؛ و بدين انگيزه ونيز انگيزه سابق، تمام حدود و قصاص و تعزيرات از طرف ارحم الراحمين رحمتى است بر مرتكب و رحمتى است بر جامعه.[5]

[1] - وعده ديدار، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى رحمه الله، نامه 26/ 4/ 1363

[2] - تا آنجا كه پايان و نهايتى بر آن نيست

[3] - و نوح عرض كرد: خدايا هيچ يك از كافران را در روى زمين زنده مگذار، اگر آن‌ها را باقى‌گذارى بندگانت را گمراه مى‌كنند و فرزندى جز فاجر و كافر به دنيا نمى‌آورند. سوره نوح( 71): آيات 26 و 27

[4] - و با آنان( كافران) جهاد كنيد تا فسادى باقى نماند. سوره بقره( 2): آيه 193

[5] - وعده ديدار، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى رحمه الله، نامه 8/ 2/ 1361