يكى دختر بابك و يكى دختر مازيار گبر.»

*** 13- و در ايام واثق ديگر بار خروج كردند خرمه‌دينان در ناحيت سپاهان و فسادها كردند و تا سنه ثلثمايه هجرى خروج مى‌كردند و كره را بغارتيدند ديگرباره و خلقى بكشتند و باز مقهور گشتند. و ياريزد شاه‌[1] 96 خروج كرد و در كوه‌هاى سپاهان مأوى گرفت و خرمه‌دينان و باطنيان با او گرد آمدند و كاروانها مى‌زدند و ديه‌ها مى‌غارتيدند و پير و جوان و كودك طفل را مى‌كشتند. سى و اند سال فتنه او برداشت و لشكرها با او هيچ نمى‌توانستند كردن، عاجز آمدند كه كوههاى محكم بدست آورده بود. تا بآخر گرفتار شد و سرش در صفاهان درآويختند و بدين فتح بهمه بلاد اسلام بشارت‌نامه فرستادند. اگر همه ياد كنيم دراز گردد و از هزار جزو جزوى گفته نيايد و هركه خواهد تا بر همه خروجها و فسادهاى باطنيان و خرمه‌دينان‌]441 a[ واقف شود تاريخ طبرى و تاريخ اصفاهان و تاريخ خلفاى بنى‌[2] عباس برخواند تا معلوم گردد.

14- اما قاعده مذهب خرميّه آن است كه رنج از تنهاى خويش برداشته‌اند آنچه از كارهاى دين مسلمانى است چون قيام كردن و نمازگزاردن‌[3] و گرفتن روزه و كردن حج و اجتهاد كردن‌[4] با دشمنان خداى عزّ و جلّ و سر شستن [از] جنابت و حرام داشتن خمر و بجاى آوردن زهد و پرهيز و هرچه فريضه است از آن‌[5] دور بودن، و جوينده نيستند هيچ شريعت دينى و گرفتن راه ملّت مصطفوى.

و هرگاه كه مجمعى سازند و يا جماعتى بهم شوند ابتداى سخن ايشان آن باشد

[1] - باريزد شاه‌N : بازيزد شاه‌M : بازبرباد شاه‌PC

[2] - بنى‌N -:PCK

[3] - كزاردن‌NPK -:C

[4] - اجتهاد كردن وN : جهادP -:CK

[5] - از آن‌NP -:CK