فصل چهلم اندر بخشودن پادشاه بر خلق خداى عز و جل و هر كارى و رسمى كه از قاعده و بنياد خويش بيفتاده باشد با قاعده خويش آوردن‌

1- بهر وقتى حادثه‌اى آسمانى پديدار آيد 60 و مملكت را چشم بد اندر يابد و دولت يا تحويل كند و[1] از خانه‌اى بخانه‌اى شود و يا مضطرب گردد از جهت فتنه و آشوب و شمشيرهاى مختلف و كشتن و سوختن و غارت و ظلم، و اندر چنين ايام فتنه و فتور شريفان ماليده شوند و دو نان با دستگاه گردند و هركه را قوّتى باشد هرچه خواهد مى‌كند و كار مصلحان ضعيف شود و بدحال گردند و مفسدان توانگر شوند و كمتر كسى باميرى رسد و دون‌تر كسى عميدى يابد و اصيلان و فاضلان محروم مانند. و هر فرومايه‌اى باك ندارد كه لقب پادشاه و وزير بر خويشتن نهد و تركان لقب خواجگان بر خويشتن نهند[2] و خواجگان‌]28 a[ لقب تركان بر خويشتن بندند و ترك و تازيك هر دو لقب عالمان و ايمّه بر خويشتن نهند و زنان‌[3] پادشاه فرمان دهند و كار شريعت ضعيف گردد و رعيّت بى‌فرمان شود و لشكريان درازدست گردند و تمييز از ميان مردم برخيزد و كس تدارك كارها

[1] - وN -:PC

[2] - و تركان لقب خواجكان بر خويشتن نهندN -:PC

[3] - زنان؟؟؟

N

: از زبان‌PC