فصل بيست و پنجم اندر نواستدن و مقيم داشتن بر درگاه‌

1- اميران عرب و كردان و ديلمان و روميان و آن كسانى كه در طاعت‌دارى نوعهداند بايد گفت تا هركسى از ايشان فرزندى يا برادرى بر درگاه مقيم دارند چنانكه اگر هزار نباشد بهيچ وقت از پانصد كم نباشد و چون سالى بگذرد بدل ايشان بفرستند و اينها بازروند و تا بدل اينجا نرسد اين قوم باز نروند تا هيچ كس بسبب نوا در پادشاه عاصى نتواند شد. و ديلمان و كوهيان و مردم طبرستان و شبانكاره و مانند اين‌كه اقطاع و نان‌پاره دارند همچنين پانصد مرد از ايشان بايد كه بر درگاه مقيم باشند تا بوقتى كه حاجت آيد بهيچ گونه درگاه از مرد كار خالى نباشد[1].

[1] -+ و اللّه اعلم‌N