فصل بيست و چهارم اندر لشكر داشتن از هر جنسى‌

1- چون لشكر همه از يك جنس باشند از آن خطرها خيزد و سخت‌كوش نباشند و تخليط كنند. بايد كه از هر جنسى باشند و دو هزار مرد ديلم و خراسانى بايد كه مقيم بر درگاه باشند. آنچه هستند بدارند[1] و باقى راست كنند و اگر از اين بعضى گرجيان و شبانكارگان پارس باشند روا بود كه اين جنس هم مردان نيك باشند.

حكايت‌

2- و عادت سلطان محمود چنان بوده است كه از چند جنس لشكر داشتى چون ترك و خراسانى و عرب و هندو و غورى و ديلم. و هر شب در سفر از هر گروه معلوم كرده بودندى كه چند مرد بيتاق رفتندى و جايگاه هر گروه ديدار بودى و هيچ گروه از بيم يكديگر از جاى خويش نيارستندى جنبيد، تا روز بنبرد يكديگر پاس داشتندى و نخفتندى، و اگر روز جنگ بودى هر جنس از جهت نام و ننگ بكوشيدندى و جنگى هرچه سخت‌تر بكردندى تا

[1] - بدارندC : بدانندP -:N