فصل نوزدهم اندر مفردان و برگ و ساز و زينت ايشان‌

1- دويست مرد بايد بر درگاه كه ايشان را مفردان گويند، مردان گزيده هم بديدار و قدنيكو و هم بمردى و دلاورى تمام. از اين جمله صد خراسانى و صد ديلم كه در حضر و سفر از خدمت غايب نباشند و هميشه بر درگاه باشند و ايشان را لباسهاى نيكو بود. و دويست دست سلاح ايشان را ساخته كنند و بوقت بايشان مى‌دهند و بوقت بازمى‌ستانند. از اين سلاح بيست حمايل بزر و سپر بزر بايد كه باشد و صد و[1] هشتاد حمايل بسيم و سپر[2] بسيم و نيزه‌هاى رمح‌[3] 37.

و ايشان را جامگى گران و تمام بايد كه باشد و اجرى روان. و هر پنجاه مرد را نقيبى بود كه احوال ايشان مى‌دانند و ايشان را خدمت مى‌فرمايند. و همه سوار بايد كه باشند و با برگ تا اگر وقتى مهمّى پيش آيد آنچه بديشان تعلّق دارد فرونمانند.

2- و همواره چهار هزار مرد پياده را بايد كه نام در ديوان بود از هر جنس هزار مرد گزيده خاص پادشاه باشند]85 a[ و سه هزار مرد در خيل اميران و سپاه‌سالاران لشكر باشند تا بوقت مهمّ بكار آيند.

[1] - و-N

[2] - سپر هم‌P : سبرديكرC : صبرN

[3] - خطى‌PBK : رمح(؟)C -:N