ويژگى‌اى در بحث ما نيز اهميت دارد. كانت پيوند حال و آينده را مطرح مى- كند، چنان‌كه در ديدگاه او بين حال و آينده وضعيتى انعكاسى مى‌توان يافت.

اگر جامعه آينده جامعه‌اى بر خير اخلاقى و عدالت مبتنى است، بايد در زندگى امروز هم اين اصول را رعايت كرد و براى تحكيم و تقويت آنها كوشيد.

ديدگاه‌هاى مشترك آينده‌نگر بين اديان آسمانى‌

در سطح دوم، ديدگاه‌هاى مشترك اديان آسمانى درباره آينده و پيامدهاى آن، براى عصر حاضر مطرح است. در اين سطح، مشتركات عمده‌اى را مى‌توان بين اديان آسمانى درباره آينده يافت كه به تبع آن، جست‌وجوى اشتراك در وضعيت زندگى حاضر نيز بر اساس آن ميسرتر است. در اين سطح، مى‌توان به اديان آسمانى زردشتى و يهوديت- مسيحيت اشاره كرد و سپس آنها را با ديدگاه‌هاى اسلامى در سطح سوم مقايسه كرد. با مرورى بر آموزه‌ها و اعتقادات اين اديان مى‌توان آموزه موعودگرايى و ظهور منجى موعود را در آنها يافت. منجى در اين اديان با اسامى" سوشيانت" يا" سئوشينت" در آيين زردشتى و" مسيح" يا" ماشيح" در يهوديت و مسيحيت نام برده شده است. چنين نام‌هايى با" مهدى" در اسلام تشابه دارد و بيان‌گر آرمان مشترك بين اديان آسمانى در ظهور منجى موعود است. با نگاهى اجمالى به ويژگى‌هاى منجى در اين اديان مى‌توان اشتراكات آنها را بهتر بيان كرد.

هرچند در" گاثاها" كه محققان آن را سروده‌هاى خود زرتشت دانسته‌اند، سوشيانت- به معناى" سود رسان" يا" رهاننده"- (پورداوود، 1927) خود زردشت دانسته شده، در بخش‌هاى ديگر اوستاى موجود، سوشيانت فرد موعود است كه در آينده ظهور مى‌كند. در بخش" يشتها" از سه تن نام برده شده كه بر اساس متون متأخر زرتشتى سوشيانت دانسته شده‌اند (اوستا،