كرده، شخصيتى كاذب و معارض با خويشتن او مى‌آفريند.

هويت و كيستى انسان مسئله‌اى است كه آدمى از همان نخستين روز خلقت از خود پرسيده و همواره درصدد نيل به كنه آن بوده است. رسولان باطنى و ظاهرى، متذكر همان فطرت پاكى بوده‌اند كه خداوند در نهاد انسان‌ها به وديعه نهاده است. آنها دو داعى الهى براى پيوستن به فطرت پاك الهى و سرچشمه هستى هستند و انسان را به هويتى اصيل فرا مى‌خوانند كه در عالم ذر، بدان عهد بسته است. اين هويت، فارغ از تعلقات قومى، قبيله‌اى و ملى هويتى الهى و اصيل است، اما همواره در معرض آسيب‌ها و كمين دشمنان قسم خورده فرزندان آدم ابو البشر عليه السّلام قرار دارد و شيطان و لشكرش همواره درصدد انحراف و اضلال آدمى، در كمين او نشسته‌اند.

در همان واقعه سجده ملائك بر آدم و عهد شيطان رانده شده بر اغوا و فريب آدميان، خداوند به انسان‌ها نويد داد كه شيطان را به بندگان مخلص او راهى نباشد. بدين‌سان به رغم اجازه شيطان در اغواى انسان‌ها، خداوند مسيرى را نيز براى ره‌نمون شدن انسان به صراط مستقيم نشان داد كه همان دعوت پيامبران است. از اين‌رو، زينت يافتن هويت آدمى به تبعيت از پيام آسمانى پيامبران، تجلّى همان صراط مستقيم است.

چگونه انسان‌ها هويتى اصيل مى‌يابند و مى‌توانند از كمين شياطين انس و جن پيروز بيرون آيند؟ هويت اصيل آدمى چيست؟ چگونه آن را مى‌توان حفظ كرد؟ عوامل متعارض با آن هويت كدام است، و در نهايت، مهدويت اسلامى چه ارتباطى با چنين سازوكارى دارد؟

هويت اسلامى‌

هويت) ytitnedi (هرچند مفهومى جديد است و در مطالعات جامعه شناختى دو سده اخير به يكى از مباحث مهم تبديل شده، بحثى ريشه‌دار در