يك‌ديگر، سياست خارجى دولت‌ها و سياست بين‌الملل مى‌شود. با تحولات چند دهه اخير و تضعيف دولت- ملت‌ها در فرايند جهانى شدن، عرصه روابط بين‌الملل به تدريج جاى خود را به سياست جهانى مى‌دهد (مك گرو، 1383).

در حالى كه روابط بين‌الملل، بر اساس محوريت دولت‌هاى ملى شكل گرفته و تعريف مى‌شود، با تضعيف واحدهاى ملى از يك سو و پيدايش بازى‌گران مهم در عرصه سياست جهانى و متفاوت از نقش آفرينى انحصارى دولت- ملت‌ها در گذشته، عرصه جهانى شاهد پديده جديدى به نام سياست جهانى شده است. البته در بحث‌هاى مهدويت، اين مسئله را مى‌توان بررسى كرد كه اصل ماهيت ارتباط حكومت جهانى مهدوى با ديگران چگونه خواهد بود؟ آيا حكومت‌ها يا ملت‌هاى ديگرى، متفاوت از حكومت جهانى مهدوى و امت اسلامى در اين دوران حضور خواهند داشت تا مفهوم روابط بين‌الملل را دريابيم، يا نه؟ برخى از مباحث سياسى مهم مهدويت در ارتباط با عرصه بين الملل و سياست جهانى عبارت است از:

1. وضعيت جهان در آستانه عصر ظهور؛

2. وضعيت قدرت‌ها و دشمنان حضرت در آستانه ظهور؛

3. مهدويت و چالش‌هاى معاصر جهان اسلام؛

4. وضعيت دولت‌ها و ملل در عصر مهدوى؛

5. مفهوم‌شناسى سياست بين‌الملل در عصر ظهور؛

6. جنگ آخرالزمان و نقش نيروهاى حق و باطل در آن؛

7. بررسى ابعاد استراتژيك منطقه جنگى در آخرالزمان؛

8. عصر ظهور و ضرورت جنگ و جهاد؛

9. تاكتيك‌هاى نيروهاى باطل در رويارويى با لشكر حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف؛

10. استراتژى غرب در رويارويى با آموزه مهدويت اسلامى؛

11. ماهيت جنگ و تسليحات آن در آخر الزمان؛

12. راه‌كارهاى تأمين امنيت جهانى در آستانه ظهور؛

13. راه‌كارهاى تأمين امنيت جهان در حكومت جهانى حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف؛