اساس آن تنظيم كنيم.

اما نگرش پسامدرن‌ها، سومين نگرشى است كه سعى مى‌كند نرم‌افزار و محتواى خاصى براى وضعيت جديد مطرح كند. شايد توضيح پسامدرنيته در اين فرصت مقدور نباشد، اما براى روشن شدن بحث، ابتدا با توضيح اصول مدرنيسم غربى، پسامدرنيسم را به صورت خلاصه توضيح خواهم داد.

سيطره مدرنيته غربى و ادعاهاى معناپردازى آن‌

شكسته شدن نظام معنايى را كه پيش‌تر شكل گرفته، بحران معنا مى‌گويند. انسان‌ها همواره در جست‌وجوى معناى زندگى به اديان، مكاتب و ديدگاه‌هاى مختلفى پناه برده‌اند. پس همواره در شرايط عادى زندگى انسان‌ها يك نظام معنايى مسلطى وجود دارد كه سازنده معنا براى انسان است. آيا ما در جهان امروز با بحران معنا روبه‌روييم؟ اين بحث از منظر بحرانى كه درون مدرنيسم غربى شكل گرفته و سبب ظهور طيف جديدى به نام متفكران پسامدرن شده، دنبال خواهد شد. علت پيوند بحران معنا با تحولات و افول مدرنيته غربى، بدان جهت است كه دنياى مدرن غربى همراه با گسترش شيوه توليد سرمايه‌دارى در جهان، به تدريج خود را بر جهان مسلط ساخت.

حتى در كشورهاى غير غربى نيز نگرش غربيان به انسان و جهان و نيز سركوب شدن فرهنگ و تمدن آنها، اين ايده را مطرح ساخت كه راهى جز غرب براى پيشرفت وجود ندارد. از اين جهت مدرنيته غربى با ارائه و ايجاد يك نظام معنايى خاص، خود را امرى جهانى ساخته است و در نتيجه، هرگونه تحولى در آن، تحولاتى جهانى در پى خواهد داشت.

مدرنيته در واقع، مكتب يا ايدئولوژى فراگير است. شايد دقيق‌ترين تعبيرى كه ما در علوم اجتماعى جديد مى‌توانيم از مدرنيته ارائه كنيم، تلقى آن به مثابه يك فراگفتمان است. در واقع، مدرنيته فراگفتمانى بود كه پس از