جهانى بر انسان‌ها تحميل كنند، اما امروزه از منظرى واقع‌بينانه مى‌توان افول مدرنيسم غربى را ديد. دلايل چنين امرى در هردو عرصه نظرى و عملى وجود دارد. نقدهاى فراگير پسامدرن‌ها بر اصول مدرنيسم از درون خود تمدن غرب، علاوه‌بر نقدهاى انديش‌مندان و متفكران اسلامى، گواه نابسندگى نظرى مبانى مدرنيسم است. در عرصه عمل نيز انسان مدرن با از دست دادن معناى زندگى كه بر اساس مدرنيسم بنا شده، به دنبال معناى جديدى براى زندگى است. اديان از اين جهت، توان بارزى براى معنا دهى به زندگى دارند.

مى‌توان گفت كه جهانى شدن با برجسته ساختن ضعف‌هاى نظرى و عملى مدرنيسم و مكاتب بشرى نياز انسان‌ها را به هدايت الهى بيشتر كرده است. از اين رو، منجى الهى براى بشر كه در آموزه فرج اسلامى امرى مسلم است، چشم‌انداز بهترى مى‌يابد و انسان معاصر ضرورت آن را بيشتر درك مى‌كند.

4. ابعاد فراگير و جهان شمول دين در عصر جهانى شدن؛ جهانى شدن را عصر بازگشت اديان نيز خوانده‌اند. جرج ويگل مدعى بود كه امروز نوعى حركت فراگير احياگرانه دينى در تلاش براى سكولاريسم زدايى از جهان شكل گرفته است (نك: هينس، 1381: 1999). از اين‌رو، قرن بيستم را مى‌توان آخرين قرن مدرن و سكولار دانست كه احتمالا جهان نوگراى قرن 21 حداقل از منظر عقل‌گرايى عصر روشن‌گرى، در قالب جهانى پساسكولار جلوه‌گر مى‌شود) 1993 ,irreB (. در حقيقت، دين‌گرايى معاصر بر خرابه‌هاى ملى‌گرايى سكولار در جهان سوم، سرمايه‌دارى مادى‌گرا در جهان توسعه يافته و كمونيسم در اروپا استوار گشته است (هينس، 1380: 64).

مهم‌ترين وجه اهميت بازگشت اديان را در عصر حاضر مى‌توان بر اساس قدرت معنادهى يا انگاره‌پردازى آن توضيح داد. براون در بررسى وضعيت آينده جهان بر اين نكته تأكيد نموده است. او مى‌گويد كه توانايى يك دولت در كسب برترى در منازعات با رقباى خود، به قدرت خيره‌كننده انديشه‌هايى‌