شريك زندگى‌

كاميابى در آموختن دانش، «فراغت دل» و «آسودگى خاطر» مى‌خواهد.

وقتى ذهن پريشان باشد و دل ناآرام و بى‌قرار، نه مى‌توان درسى خواند، و نه خوانده‌ها در ياد مى‌ماند.

از اين رو، گاهى در برخى افراد، «ازدواج» و «انتخاب همسر»، به آرامش خاطر مى‌انجامد و از تشتّت انديشه و آشفتگى روح مى‌كاهد و زمينه براى پرداختن جدى‌تر به كسب دانش و پيمودن راه زندگى فراهم مى‌سازد.

البته برخى هم، پريشان فكرتر مى‌شوند و دچار دردسرها و مشكلات! ...

كه بماند.

پس بايد به اين مقوله، نگاهى جدى و خردمندانه داشت و انتخابى آگاهانه كرد، تا از مشكلات بكاهد، نه آن كه مشكلى بر مشكلات بيفزايد!

ازدواج، يك «برنامه» است كه نياز به فكر، تدبير، آينده‌نگرى، واقع بينى و هدفدارى دارد. آنان كه بى‌هدف و نقشه ازدواج مى‌كنند، يا «غافلگير» مى‌شوند، بار ندامت خواهند كشيد.

*** ازدواج، گزينش «شريك زندگى» براى يك عمر زيستن است. همچنان‌