رفاقت با كتاب، انس با مطالعه‌

يكى از كمبود «كتاب» مى‌نالد، ديگرى از كمبود «مطالعه».

گاهى كتاب و كتابخانه موجود و دم دست است، اما اشتياق مطالعه و انگيزه كتابخوانى نيست.

گاهى هم شوق خواندن هست، اما يا نمى‌دانيم «چه بخوانيم؟»، يا آن‌چه را مى‌خواهيم، نمى‌يابيم، يا كتاب گران است و دسترسى به آن، مشكل.

به هرحال، «مطالعه» خوراك روح و فكر انسان است و «كتاب»، سفره‌اى است كه غذاهاى گوناگون را در اختيار خوانندگان مى‌گذارد. اگر اشتهاى ما كور شده باشد، كتابها چه تقصيرى دارند؟ پس نبايد ضعف‌ها را هميشه به گردن ديگران و مسؤولان فرهنگى انداخت.

گاهى بى رغبتى به مطالعه، مى‌تواند عامل بسيارى از نارساييهاى فكرى و ضعف بينش و سطحى نگرى در مسايل مربوط به انديشه و جامعه باشد.

«نويسندگان»، به صورت توليدكنندگان فراورده‌هاى فكرى، يا به عنوان عوامل تهيّه و توزيع و عرضه، سهم و نقش دارند، نقشى كه گاهى بنيادين و سرنوشت ساز است.

دانشجو، بايد «جوياى دانش» باشد، هميشه، همه جا و در هر شرايط. بايد با كتاب، دوست شد، انس گرفت، در سفر و حضر آن را همراه داشت و