با اين ريشه بيگانه نباشيم‌

اگر كسى ما را «وابسته» و «طُفيلى» معرفى كند بدمان مى‌آيد. درست هم هست، چون استقلال و شخصيت و هويت، ارزشى دوست داشتنى است و نشان مى‌دهد كه ريشه ما به جايى وصل است و همان «جا»، هويت ما راشكل مى‌دهد و به ما اعتبار مى‌بخشد.

اما يادمان نرود كه زمانه ما «عصر طوفان‌ها» ست و جريان‌هاى قوى و پيدا و پنهان كه گاهى يك نسل، يك تاريخ، يك جامعه و يك فرهنگ را در هم مى‌پيچد و با خود مى‌برد، از شرق گرفته تا غرب، از جريان‌هاى سياسى گرفته تاگرايش‌هاى فلسفى، فكرى، توفان‌هايى در «جغرافياى انديشه‌ها» و در دشت باورها و اذهان مى‌وزد و بسيارى از قرار و مدارها را در هم مى‌ريزد.

«موج‌هاى سهمگين مى‌خيزد از دريا

بادهاى سخت و سنگين مى‌وزد در راه‌

«كوه» اگر باشى، توانى ماند،

روى در روى هزاران موج‌

سينه اندر سينه هر باد، هر طوفان‌

«كاه» اگر باشى چه؟ مى‌دانى؟