به رنگ و بوى گل‌

در «راه زندگى»، نيازمند همراهيم.

دوستان، مى‌توانند بعضى از همراهان ما باشند و «دوستى» مى‌تواند كمكى براى بهتر پيمودن اين مسير باشد، چه در زمينه دانشجويى و علم آموزى، چه زندگى و معيشت، چه بُعد فكرى، روحى و اخلاقى.

آنان كه نمى‌توانند با كسى «طرح دوستى» بريزند و ديگران دوست ندارند با آنان همدم و همنشين و همراه شوند، اغلب به نقطه ضعف‌ها و خصلت‌هاى اخلاقى ايشان برمى‌گردد كه عامل گريز يانفرت يا جذب نشدن ديگران است. شايد نوع رفتار و اخلاق خوب يابد، يكى از اين عوامل باشد.

از قديم گفته‌اند كه دكانِ عسل فروش بداخلاق، خلوت و بى‌مشترى است و دكانِ سركه فروش خوش اخلاق، پرمشترى. يعنى فقط نوع كالاى مورد عرضه نيست كه عامل جذب يا دفع است، بلكه كيفيت عرضه و نوع برخورد و اخلاق هم مؤثر است.

چه قدر شيرين است اين سخن حكيمانه مولا على عليه السلام كه فرمود:

«اعجزُ الناسِ مَن عَجَزَ عَن اكتسابِ الإخوانِ وَ اعْجَزُ مِنهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَبهِ مِنهم؛ ناتوان‌ترين مردم كسى است كه از دوست‌يابى ناتوان باشد و