گام اول‌

«گام اوّل» تعيين كننده است.

گام‌هاى بعدى، معمولًا تداوم نخستين گام است، همچون خشت‌ها و آجرهاى بعدى كه روى «خشت اوّل» نهاده مى‌شود و اگر اين بنيان، «كج» نهاده شود، «تا ثريّا مى‌رود ديوار، كج».

دوره دانشجويى، پيمودن يك «راه» است. اين كه به كجا منتهى مى‌شود و پايانش چيست، بستگى به همان گام‌هاى اوليه «كسب علم» دارد؛ يعنى اين كه: چه مى‌خوانيم؟ با چه انگيزه دانش مى‌جوييم؟ استادمان كيست؟ هم اتاق‌مان چگونه آدمى است؟ زمانمان را چگونه مى‌گذرانيم؟ چگونه درس مى‌خوانيم؟ جدّى ياسر سرى؟ سطحى يا عميق؟ نگاهمان به دانش چيست، نگاه ابزارى است يا نگاه هدفى؟

نتيجه كار، اگر براى دانشجويان مختلف متفاوت است، در سايه همين تفاوت‌ها در چگونه و چراهاى درس خواندن است.

راستى ... در اين راه «آنچه بايد داشت» چيست و «آنچه نبايد داشت» كدام است؟

از آن همه موضوع كه اشاره شد، اندكى به همين نكته مى‌پردازيم.

«غرور»، «تكبّر» و «حسد»، سه نمونه از «نبايد داشت» هاست. غرور در دو مرحله ممكن است به سراغمان آيد: يكى قبل از يادگيرى، ديگرى پس‌