باب يازدهم در جهاد و كيفيت قتال با اهل حرب و فرستادن سرايا.

و اين باب مشتمل بر چهار فصل است.

فصل اول، در معنى جهاد و دار الحرب و احكام متعلقه بدان.

بدان ايّدك اللّه تعالى كه جهاد در لغت عبارت از مبالغه و كوشش است بقدر وسع و طاقت، و در شرع عبارت از كوشش است در محاربه كفار بقدر وسع و طاقت.

و فقها مغازى حضرت پيغامبر را صلى اللّه عليه و سلم سير خوانند، و او جمع سيرت است. و از اين جهت مغازى را سير خوانند، كه اول امور آن سير بجانب عدو است، و مراد سيرتها و معاملات آن حضرت است با غازيان و كفّار. و در كتاب «مغرب» گفته كه اصل سيرت حالت سير است، ليكن در زبان شرع معلّب شده بر امور مغازى و آنچه بدان متعلق است. هم‌چنين نقل كرده در كتاب «كفايه»؛ و اما معنى دار الحرب؛ در كتاب «فصول عمادى» گويد: اختلاف كردند علماى ما در آن‌كه دار الاسلام كى دار الحرب مى‌شود؟ امام اعظم رحمه اللّه گفته كه دار الاسلام دار الحرب نمى‌شود الّا باجراى احكام شرك در او. و شرط ديگر آن‌كه باشد متصل بدار الحرب، و ميان او و دار الحرب مصرى ديگر نباشد از آن مسلمانان. و شرط سيوم آن‌كه نماند در او مسلمانى يا ذمّئى آمن بامان اول. پس ما دام كه موجود نگردد در او اين شروط ثلاثه دار الحرب نمى‌گردد. و امام محمّد رحمه اللّه در «سير كبير» گفته كه معنى آن‌كه باقى نماند در او مسلمى يا ذمّئى آمن بامان اوّل،