يهود از شما منزجر است و مطلقا با شما مأنوس نخواهند بود.»

گفتم: «عجب دارم از شما كه افعال و حركات عوام و جهّال را حجت كرده‌ايد و به آن متمسّك هستيد. من حجّت علمى و عقلى با شما دارم و شما از بى‌علمان و نادانايان سخن مى‌رانيد. البته در ميان هر قومى جاهل و عامى بسيار است [و] به حركات آنها اعتمادى نيست.»

گفت: «راست است به حركات جهّال اعتنايى نيست، و ليكن مسلمانان مى‌گويند ائمّه ما- عليهم السلام- و پيغمبر ما- صلى اللّه عليه و آله و سلم- از يهود بسيار كشته‌اند، لهذا ما هم از اذيّت اينها چيزى فروگذار نمى‌كنيم. پس با اين عقيده چگونه در ميان دو قومى موافقت و الفت پذيرد؟»

گفتم: «اشتباه نموده‌ايد. انزجار طبايع مسلمانان از يهوديان نه از لوازم شريعتى است، بلكه به واسطه كثافت و رذالت آن يهوديانى است كه در ميان مسلمانان ساكنند، پيوسته آثار نكبت و بوى تعفّن از آنان و مساكن ايشان ظاهر است و بدين سبب قلوب از آنها منزجر است.

و الّا از روى قانون مذهبى، مخالفت ما با شما به جهت آن است كه ما مأموريم شما را مجبور كنيم به اسلام، تا در تحت كلمه تفاق خدا را بندگى كرده و در دنيا به راحت زندگانى نمايم و اگر شما در اين مقصد شريف با ما موافقت ننماييد شما را مجبور مى‌كنيم كه در تبعه و پناه اسلام خود را بكشانيد و به شرايط مقرّره قانون الهى تن دهيد و مخالفت با مسلمانان ننماييد، در آن صورت جان و مال و ناموس شما در پناه اسلام محفوظ خواهد ماند و بر ذمّه فردفرد مسلمانان است كه جان و مال شما را محافظت نمايند و نگذارند آسيبى بر شما وارد آرند.

چنانچه در زمان خلافت خليفه پيغمبر ما امير المؤمنين على- عليه السلام- يكى از زنان يهود كه از رعاياى آن حضرت كه از تبعه اسلام محسوب بود، دزدان مملكت و خائنان ملّت، خلخالى از پاى آن زن بيرون كشيدند، بدين سبب آن بزرگوار لشكرى جرّار و جندى بى‌شمار به دفع اشرار حركت داد و مقدارى اتلاف نفوس نمود تا تقاص آن زن‌