وطن، چون سرو خرامان، خوشبخت و در گلستان مملكت به سرير شادكامى بر تخت نشسته به هيچ قسم او را كسالتى و به هيچ‌وجه او را نقاهتى نيست.

و اگر او را هم جزئى مرضى باشد، اين معالجه كه نسخه فرستاده‌اند و دستورالعمل داده‌اند، از براى او غير نافع و اين وتيره در مملكت ما غير شايع است.

طبيبان باهنر و حكيمان بانظر، به شرف حضور حاضر و اين مريض را ناظرند. اگر اجازه رود، او را معالجه نمايند.»

بعد از اجازه از پدر ايرانيان، انجمنى از درباريان، چون محفل جنّيان تشكيل يافت.

اوّل به اكثريت آراء گفتند: «چون اين مريض عليل مى‌نمايد. اوّل او را مسهلى و ممزجى بايد؛ مقدمتا از راه صواب، اوّل بايد از او منع نان و آب نمود و به كلّى قوايش را بايد ربود و بعد به معجونى از سمومات، روح اين مريض را از كشور حيات، بيرون بايد كشيد.»

پس نسخه نوشته به فابريك‌[1] و دواخانه روس فرستادند و دستورالعملى قرار دادند.

و آن از قرار ذيل است:

[نسخه براى نابودى وطن‌]

«بگيرند ريشه استبداد و بيخ بيداد، شكوفه اسارت و گل حقارت، دانه ظلم بى‌حد و تخم جور بى‌عدد، تعدى نمايان، تخطّى بى‌پايان، مداخله نكردن ملّت، تعدى حكومت، مجبور نمودن ملت را در اطاعت، سلب امنيّت، بردن ثروت، ربودن طاقت، جلوگيرى از علم و معرفت، مضايقه از تعليم حكمت و صنعت، منع جرايد، سدّ باب معارف و مدارس، كشيدن به قيد غلامى و بستن به رشته بندگى، علما را تبعيد نمودن، صلحا را شهيد كردن، معدوم نمودن دانايان، و تسلّط خائنان و بيگانگان، ظاهر نمودن مصايب هولناك، افتتاح شيرك‌خانه و ترياك، بردن آسايش، تقويت فواحش، ندادن مواجب، تسلّط اجانب، گرفتن ماليات، صرف لهويّات، نرسيدن به عرايض، ترك فرايض، محاصره‌

[1] - فابريك: كارخانه.