يكپارچگى را مى‌توان در تظاهرات روزهاى عيد فطر، تاسوعا و عاشورا ديد.

هرچند مردم از فاصله طبقاتى موجود در جامعه ناراضى بودند، در شعارهايشان خواسته‌هاى مادى و اقتصادى را مطرح نمى‌كردند. آنها تحت لواى مذهب و شعارهاى آن و از مسجد كه عبادتگاه همه مسلمانان است، تحت رهبرى روحانيون قيام كرده، پيروز شدند.[1]

ايشان در اينجا با اشاره به نقش محورى روحانيون، اين قشر را همواره بخشى از مردم و رابط مردم و مجتهدان دانسته است:

مسجد از ديرزمان در تاريخ مبارزات ملت‌هاى مسلمان و به‌ويژه ايرانيان نقش حساس و مهمى داشته و پيونددهنده اعمال سياسى و عبادى بوده است. نقش روحانيون و علماى مذهبى در رهبرى و سازمان‌دهى حركت‌هاى انقلابى مى‌باشد. روحانيت در ايران به‌ويژه روحانيت شيعه، داراى ويژگى‌هاى خاصى است كه در اجراى نقش مردمى- انقلابى آنها فوق‌العاده مؤثر بوده است. اين ويژگى‌ها عبارت‌اند از: برخاستن از ميان مردم و زندگى با آنها و لمس عينى مشكلات مردم، استقلال اقتصادى از دولت و ايفاى نقش رابط بين مردم و مجتهدان.[2]

2- 2. رهبرى‌

دكتر منوچهر محمدى درباره صفات، نوع زندگى، اهداف عالى و دوره‌هاى رهبرى امام‌خمينى (قدس سره) مى‌گويد:

رهبر انقلاب اسلامى يك انسان ايدئال با همه صفات و ويژگى‌هاى برجسته و تبلور سنتى علماى شيعه، و شيوه رهبرى او، نتيجه يك سنت تاريخى طولانى از صدر اسلام بود. ايشان زندگى ساده و بى‌پيرايه و هوش و استعداد سرشارى داشت و نظم خاصى بر زندگى‌اش حاكم بود. از آغاز جوانى به تهذيب نفس و خودسازى پرداخت و از ابتدا اهداف خود را نه در پيروزى و تحقق خواسته‌هاى خود و مردم، بلكه در اجرا و اداى تكليف شرعى قرار داد. او مى‌گفت كه ما صرفاً به تكليف الهى و شرعى خود عمل مى‌كنيم، يا پيروز و يا كشته مى‌شويم، كه‌

[1]. همان، ص 88- 85.

[2]. همان، ص 92- 84.