پنجشنبه 25 فروردين 1300/ 14 آوريل 1921/ 5 شعبان 1339

* قرض دولت از بانك شاهنشاهى جهت مهاجرين گيلان‌

امروز هيئت وزيران تصويب نمودند: دولت مبلغ شصت هزار تومان از بانك شاهنشاهى به ضمانت خود، به مدت 19 الى 21 ماه براى مهاجرين گيلان قرض نمايد و بانك در مدت چهار ماه، در اقساط مساوى پرداخت نمايد. دولت قصد داشت املاك مهاجرين را رهن بگيرد كه اگر پس از انقضاى اين مدت بدهى خود را نپردازند، املاكشان را تصرف نمايد. 1

* افزايش ماليات دخانيات‌

هيئت دولت مقرر نمود از اول ارديبهشت‌ماه مثقالى ده شاهى بر باندرل‌ 2 ترياك‌ 3 افزوده شود، همچنين ماليات دخانيات نيز از اول ارديبهشت ده درصد افزايش يابد بطوريكه از تاريخ مزبور به انضمام ماليات سابق، از توتون چپق و تنباكو چهل درصد و از توتون سيگار سى درصد ماليات اخذ شود. 4

* انتصاب رئيس جديد بانك شاهنشاهى كرمان‌

كاپيتان «ارتن» نايب‌رئيس بانك شاهنشاهى اصفهان كه به سمت رياست بانك شاهنشاهى كرمان تعيين شده بود امروز به طرف محل مأموريت خود حركت كرد. 5

* تعيين مواجب صاحب‌منصبان انگليسى‌

وزيران كابينه با پرداخت ماهانه مبلغ ششصد تومان به عنوان مواجب به كلنل «اسمايس» و كلنل «هادلستن» و كلنل «فريزر» سه تن از صاحب‌منصبان انگليسى موافقت نمودند. علاوه بر اين مقرر شد به هريك از اين صاحب‌منصبان عليق دواب‌ 6 و پنجاه تومان كرايه منزل و سوخت و روشنايى پرداخت شود.

همچنين موافقت شد به ساير صاحب‌منصبان انگليسى نيز كه قرار بود براى استخدام در دولت ايران پذيرفته شوند، بيست و پنج درصد حقوق بيشتر از آنچه كه در انگلستان دريافت مى‌كردند، پرداخت شود.

* تقاضاى ليانازوف براى تابعيت ايران‌

مارتين كئوركويچ ليانازوف از اتباع روسيه مقيم تهران كه نزديك به پنجاه سال در ايران اقامت داشته و صاحب تجارتخانه بزرگى بود، با ارسال نامه‌اى به وزارت خارجه از دولت ايران تقاضاى تابعيت‌ 7 نمود. 8

______________________________
(1). اسناد مؤسسه تاريخ معاصر، شم 4886- ن.

(2). باندرل: واژه‌اى فرانسوى به كاغذ نازك و باريك و دراز و منقوش به نقش خاص و به خطوط و عبارات مخصوص كه به دهانه شيشه‌ها و يا قوطى‌هاى محتوى كالاى خاص يا مايعات مخصوص نظير مشروبات الكلى چسبانند؛ نوارچسب، نشانه خاصى از جنس كاغذ يا نقش خاصى كه از طرف مؤسسات دولتى بر شيشه يا بسته‌هاى كالاى انحصارى زده شود.

(3). ترياك از نخستين داروهايى است كه بشر شناخته است. ظاهرا ايرانيان از دوران باستان ترياك را مى‌شناختند و از پادزهر بودن آن آگاه بودند. بنابر منابع، نخستين بار در دوره سلطنت سلطان مسعود غزنوى ترياك در ايران به عنوان ماده مخدر به كار رفت. شواهد تاريخى حكايت از آن دارد كه ترياك در دوره صفويه عموميت بيشترى يافت. كشت وسيع و برنامه‌ريزى‌شده خشخاش در زمان صدارت اميركبير در 1267، در اطراف تهران آغاز شد و محصول آن به سوريه و عثمانى و هند صادر مى‌گرديد. پس از پيروزى انقلاب مشروطه، سران مشروطه به مبارزه با ترياك پرداختند، هرچند تداوم نداشت. (دانشنامه جهان اسلام، ج 7، ص 267- 271).

(4). همان.

(5). تلگراف كارگزارى اصفهان به وزارت خارجه، 25/ 1/ 1300، اسناد وزارت خارجه، س 1339 ق، ك 46، پ 5، ص 101.

(6). دواب: اسب.

(7). ليانازوف اولين‌بار اين تقاضا را در 15 فوريه 1921 به وزارت خارجه ارائه كرده ولى با وجود پذيرش در خواستش پاسخ قطعى به وى داده نشده بود.

وزارت فلاحت و تجارت نيز با ارسال نامه‌اى به وزارت خارجه با ذكر دلايل و محاسن متعددى پذيرفتن تقاضاى ليانازوف را توصيه نمود. (جهت اطلاع بيشتر ر. ك: اسناد وزارت خارجه، س 1339 ق، ك 51، پ 38، ص 10 و 11).

(8). عريضه مارتين ليانازوف به وزير امور خارجه، 5/ 2/ 1300، اسناد وزارت خارجه، س 1339 ق، ك 51، پ 38، ص 4.