آنان عوامل بروز فرايند سكولاريزم و جدايى دين و دنيا در جوامع غربى. و آنچه بين دين تحريف شده مسيحيّت و علم و حكومت و تحقيق رخ داد، را به جامعه اسلامى سرايت دادند و خيال كردند همان تعارض، بين دين اسلام و علم و تحقيق نيز وجود دارد و مدعى شدند كه بايد دين را محدود به زندگى فردى كرد.

امّا اين وصله‌اى است كه با دين پوياى اسلام ناسازگار بوده و خواهد بود. اسلام دينى است كه حضورش را در صحنه زندگى فردى و اجتماعى تجربه كرده و علاوه بر برنامه‌هاى معنوى براى امور دنيوى بشر برنامه دارد و هميشه بر تحقيق و تفكّر و علم آموزى تاكيد و تشويق و حتّى آن را واجب كرده است.

متأسفانه سير غلط روشنفكران وابسته تا عصر حاضر حتّى بعد از انقلاب اسلامى كه قوانين اسلامى بر جامعه ايران حاكم شده، ادامه دارد و تفكّر جدايى دين و دنيا با اشكال متفاوت جهت محدود كردن دين صورت مى‌گيرد. روشنفكران جديد، شعار تقدس‌زدايى و ناتوانى فقه اسلامى را در پاسخگويى به مسائل بشر و اداره حكومت سر مى‌دهند.

آنان با آزادى به وجود آمده در جامعه ايران بعد از انقلاب اسلامى و استفاده از آن در حوزه‌هاى مطبوعاتى و سينمايى و هنرى به فعّال كردن چهره‌هاى روشنفكران لائيك در محيطهاى علمى پرداختند و ترويج تفكّرات غربى، از جمله جدايى دين و دنيا را جزء برنامه‌هاى اصلى خود قرار دادند.[1]

3- 3) استعمارگران و ترويج تفكّر جدايى دين و دنيا

اسلام در مقابل اهداف استعمارى كشورهاى بيگانه ايستادگى و هرگونه سلطه را از سوى بيگانگان بر كشورهاى اسلامى نفى كرده است.

[1] - شهريار زرشناس، پيشين، فصل سوم، صص 190 و 204.